Θα αναφερθώ σε ένα πρόβλημα που το έχω αντιμετωπίσει. Τα τελευταία χρόνια είχα τηλεφωνήματα από συμπολίτες μου που ρωτούσαν αν μπορώ να βοηθήσω στην περίθαλψη άγριων πουλιών (κυρίως επρόκειτο για γύπες) που είχαν εντοπισθεί τραυματισμένα. Μέχρι που ζούσε ο αείμνηστος Νίκος Μασσάρος, ήξερα πού θα ζητήσω βοήθεια.
Διάβασα ότι το πρόβλημα υπάρχει και στο Ηράκλειο και, με αφορμή τραυματισμένο γεράκι που το πήγαν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης (ΜΦΙΚ) για περίθαλψη, αλλά δεν ήταν το κατάλληλο μέρος, ο βιολόγος-ορνιθολόγος του ΜΦΙΚ Μιχάλης Δρετάκης έδωσε την παρακάτω απάντηση:
* «Επειδή πολλοί έχουν παρανοήσει κάποια πράγματα, οφείλω να διευκρινίσω τί ακριβώς συμβαίνει με την περίθαλψη αγρίων ζώων στην Κρήτη. Η νομοθεσία στο θέμα είναι ανεπαρκής, πάντως η βασική αρμοδιότητα για το κράτος ανήκει στη Δασική Υπηρεσία και όχι στα Πανεπιστήμια. Όμως ούτε και η Δασική Υπηρεσία, πόσο μάλλον οι Κτηνιατρικές Κρατικές Υπηρεσίες έχουν κατάλληλο προσωπικό για τις ανάγκες περίθαλψης της άγριας ζωής.
* Από το 1994 έχουμε χιλιάδες περιστατικά και προσπαθούμε, εντελώς εθελοντικά, να βοηθήσουμε άρρωστα, τραυματισμένα ζώα σε συνεργασία παλιότερα με το Κέντρο Περίθαλψης της Αίγινας και τελευταία με την ΑΝΙΜΑ και το Κέντρο Περίθαλψης της Πάρου, που είναι αδειοδοτημένο επίσημα αυτή τη στιγμή. Το ίδιο το ΜΦΙΚ δεν διαθέτει κτηνιάτρους, δεν είναι στη φύση του αντικειμένου του.
* Πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν δίνονται άδειες για κέντρο περίθαλψης άγριας ζωής στην Κρήτη, αν και το έχουμε ζητήσει πάμπολλες φορές. Υπάρχουν μερικοί κτηνίατροι και πολλά ακόμη άτομα που έχουν βοηθήσει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά πάντα σε εθελοντική βάση. Οπότε αυτό που κάνουμε εδώ στο ΜΦΙΚ είναι πρώτες βοήθειες από εκπαιδευμένα άτομα και άμεση απελευθέρωση, όταν το άτομο που μας έρχεται ανακάμπτει γρήγορα. Αν είναι αναγκαίο γίνεται μεταφορά στην Αθήνα, μέσω της ΑΝΙΜΑ για την περίθαλψη. Τα πουλιά που περιθάλπονται γυρνούν πίσω και απελευθερώνονται στις περιοχές που βρέθηκαν κατά κανόνα (αν είναι μεταναστευτικά πουλιά, συχνά μπορεί να επιλεγεί άλλος κατάλληλος βιότοπος).
* Όσο για τις συνθήκες που έχουν τα τραυματισμένα όσο είναι σε χώρους του ΜΦΙΚ, που και αυτό σχολιάστηκε, πρέπει να πούμε ότι το να κρατήσεις ένα πουλί σε μια χαρτόκουτα, στο μέγεθός του περίπου, με αερισμό βέβαια και σκοτεινά, είναι αναγκαίο για να μην κινείται και χειροτερεύει το τραύμα και να έχει το δυνατόν λιγότερο στρες. Πίσω από τη φυσιολατρική στάση πρέπει να δούμε την πραγματικότητα. Πολλά πουλιά τραυματισμένα δεν έχουν ελπίδες επιβίωσης και κάποια από αυτά μόνο ακρωτηριασμένα μπορούν να ζήσουν σε αιχμαλωσία.
* Επειδή πάντως υπάρχει γενικευμένο αίτημα για Κέντρο Περίθαλψης Άγριας Ζωής στην Κρήτη που θα ανακουφίσει χρονικά και τους ερευνητές, τεχνικούς του ΜΦΙΚ, ας ξεκινήσει μια προσπάθεια. Ξέρω ήδη ανθρώπους (στη Σητεία π.χ.) που εθελοντικά θα την κάνουν αυτή».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ