Με ικανοποίηση είδαμε ξανά, μετά από αρκετό διάστημα, αχινούς κοντά στη γέφυρα της Λίμνης του Αγίου Νικολάου. Όχι πολλούς, ούτε 10, αλλά ας το θεωρήσουμε ενθαρρυντικό σημάδι… Όλα τα βράχια, του παραλιακού μετώπου έχουν καλυφτεί με κάποιας μορφής φυτική ζωή, ένα στρώμα μικροοργανισμών, που εμποτίδει τους αχινούς να… κολλήσουν. Αυτό το στρώμα μάλλον δεν είναι φιλικό για τους αχινούς να προσκολληθούν, είτε επειδή είναι πολύ μαλακό, είτε επειδή είναι ολισθηρό ή περιέχει τοξικές ουσίες γι’ αυτούς.
Στον Παραλιακό δρόμο της πόλης οι αχινοί έχουν σχεδόν εξαφανιστεί… όταν πριν από δεκαετίες δεν ξέραμε πού να πατήσουμε για να μην γεμίσουν αγκάθια τα πόδια μας! Η θεραπεία, μας λέγανε, ήταν να… ουρήσουμε το σημείο! Σίγουρα προβληματιζόμαστε επειδή λένε, χωρίς να έχει αποδειχτεί, ότι επιβιώνουν σε καθαρές θάλασσες. Λένε ακόμα ότι η αύξηση της θερμοκρασίας της θάλασσας επηρεάζει την ικανότητα των αχινών να αναπαράγονται και να σχηματίζουν το ασβεστολιθικό τους κέλυφος.
Κάποιους αχινούς έχουμε δει ότι υπάρχουν στην Κιτροπλατεία, στα βράχια αριστερά και δεξιά της παραλίας, όπως και στα βράχια μετά την παραλία της Άμμου. Επίσης στο Αμμούδι κοντά στον «Πολύδωρο». Όλοι είναι κατάμαυροι, άρα… αρσενικοί!
ΛΕΩΝ.Κ.
