Ένα ξεχασμένο ή μάλλον άγνωστο παιγνίδι για τα σύγχρονα παιδιά, μου θύμισε φωτογραφία που είδα στο πολύ ενδιαφέρον μπλοκ του Νίκου Βλάχου (nostimonimar-online.com) που ασχολείται κυρίως με θέματα της περιοχής του Βραχασίου. Η φωτογραφία είναι του Κωνσταντίνου Μάνου, τραβηγμένη το 1963 στην Κάτω Ελούντα και μας δείχνει ένα τσουρί. Ένα παιδί οδηγεί με δεξιοτεχνία το τσουρί του.
Τί είναι το τσουρί; Μια μεταλλική ή λαστιχένια στεφάνη που με τη βοήθεια ενός κατάλληλα διαμορφωμένου χονδρού σύρματος, που το λέγαμε «μπανέλα», γινόταν παιχνίδι στα χέρια μας. Στη μιαν άκρη της μπανέλας δίναμε το σχήμα ΠΙ ελαφρά κεκλιμένη, ενώ την άλλη άκρη τη διαμορφώναμε με τέτοιο τρόπο που να μπορούμε να την κρατάμε και να κατευθύνουμε το τσουρί. Η ισορροπία του τσουριού απαιτούσε κάποια δεξιοτεχνία. Βεβαίως το τσουρί δεν το αγοράζαμε, αλλά το φτιάχναμε μόνοι μας.
ΥΓ.: «Πάει τσουρί» σημαίνει ότι κάποιος πάει γρήγορα σαν το τσουρί. Τσουρλώ είναι το κατρακυλώ και τσούρλα είναι το έδαφος, το πολύ απότομο χωράφι. Ακόμα, τσουρλιστό είναι καθετί που μεταφέρεται κυλιόμενο στο έδαφος.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ