Κάθε χρόνο, η 25η Νοεμβρίου αφιερώνεται στην εξάλειψη της βίας εναντίον των γυναικών. Ωστόσο δεν πρόκειται για γιορτή. Πρόκειται για πρόβλημα που εκδηλώνεται με πολλές μορφές: Βία σωματική, λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική ή ακόμη και οικονομική. Έναν σκοπό, όμως, έχει πάντοτε: την ισοπέδωση του άλλου φύλου ως αυτόνομης προσωπικότητας και προκαλεί σταθερά ένα αίσθημα: τον φόβο. Και ένα στοιχείο τη συνοδεύει συνήθως: η σιωπή.
Στις τραγικές αυτές περιπτώσεις, ο θύτης δεν ενδιαφέρεται ούτε για την καταγωγή του θύματος, ούτε για τη μόρφωση ή το οικονομικό του υπόβαθρο. Σκοπός του είναι να διαλύσει την προσωπικότητα της γυναίκας. Να καταστείλει κάθε κομμάτι της δημιουργικότητάς της. Και να την καταστήσει υποχείριό του. Καθώς, μάλιστα, πολλές φορές κρύβει και ο ίδιος ένα παρελθόν προβληματικό, το αναπαράγει και το προβάλλει στο άλλο φύλο και στα παιδιά του. Και ας φαίνεται, κατά τα άλλα, ο καθημερινός γείτονας της διπλανής πόρτας. « Δεν υπάρχει κακιά στιγμή και δεν υπάρχει καν στιγμή. Υπάρχει μια συστηματική κακοποίηση που φτάνει και στο φόνο» . Δεν είναι οικογενειακά δράματα, δεν έχουν καμία σχέση με την «υπερβολική αγάπη» οι 11 γυναικοκτονίες που μετρά η Ελλάδα σε διάστημα εννέα μηνών. Η Καρολάιν, η Γαρυφαλλιά, η Νεκταρία από την Ιεράπετρα, όπως και τα υπόλοιπα θύματα πριν απ΄αυτές έπεσαν νεκρές, χτυπημένες από το χέρι των συντρόφων τους όχι σε μια «κακιά στιγμή» αλλά σε μια πράξη κλιμάκωσης της υποτίμησης, της λεκτικής και ψυχολογικής βίας που βίωναν καιρό πριν.
Και βέβαια οι συνέπειες τέτοιων συμπεριφορών βίας και κακοποίησης για μια σύγχρονη χώρα είναι προφανείς: Η κοινωνία χάνει τη συνοχή της, καθώς διαλύονται τα οικογενειακά κύτταρά της. Ο πολιτισμός της καθημερινότητας υποχωρεί δίνοντας τη θέση του σε περιθωριακές συμπεριφορές. Ενώ πληθαίνουν τα τραύματα στις επόμενες γενεές. Η καταπολέμηση της βίας που ασκείται εναντίον των γυναικών, μέσα και έξω από την οικογένεια, οφείλει, συνεπώς να αποτελεί μόνιμο βραχίονα της κοινωνικής πολιτικής του κράτους. Με εκπαίδευση και μέτρα πρόληψης. Αλλά, ταυτόχρονα, με φροντίδα των θυμάτων και τιμωρία των ενόχων.
Καμία αντικοινωνική συμπεριφορά, ωστόσο, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς παρούσα την ίδια την κοινωνία. Θέση μάχης, λοιπόν, σε αυτόν τον ασύμμετρο πόλεμο πρέπει να πάρει κι ο κάθε πολίτης ξεχωριστά: στο πέπλο σιωπής γύρω από περιστατικά βίας να απαντήσει με την άμεση καταγγελία του. Σπάζοντας την ένοχη σιγή με την ελεύθερη φωνή μας. Και φοβίζοντας τον φόβο με την ισχύ του δικαίου. Γιατί η βία κατά των γυναικών και των παιδιών είναι, τελικά, βία εναντίον όλων. Και καμιά κοινωνία δεν βάδισε ποτέ μπροστά όταν οι ανθρώπινες σχέσεις πήγαν προς τα πίσω. Κάθε αφαίρεση δικαιωμάτων σημαίνει πρόσθεση προβλημάτων. Και η λύση βρίσκεται στα χέρια της καθεμιάς και του καθενός από εμάς. Αλλά, ως τότε, η αυστηρή εφαρμογή του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου και η δημιουργία υποστηρικτικού περιβάλλοντος για τις γυναίκες που έχουν υποστεί ή υφίστανται κακοποίηση, είναι η μόνη οδός.
Ο Δήμος Αγίου Νικολάου, με εγρήγορση της κοινωνικής του υπηρεσίας και έχοντας ήδη συστήσει την Επιτροπή Ισότητας των Φύλων αποδεικνύει την ευαισθητοποίηση του. Αρμοδιότητες της επιτροπής αυτής είναι η συμμετοχή και η υποστήριξη της ένταξης της ισότητας των φύλων στις πολιτικές του Δήμου, καθώς και η πρόληψη και η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών μέσω εκδηλώσεων, δράσεων .
Αλλά και η κοινωνία μας καλείται να ενημερωθεί και να ευαισθητοποιηθεί, ώστε να διαμορφώσει μια συλλογική κουλτούρα μηδενικής ανοχής απέναντι στη βία των γυναικών και να ενισχύσει μια συλλογική νοοτροπία στήριξης των θυμάτων βίας.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ (ΔΕΠΙΣ)