Τον Θείο Λόγο κήρυξε για το ευσεβές εκκλησίασμα ο Πανοσ. Αρχιμ. Ευγένιος Καρακωνσταντάκης, ο οποίος ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή της ημέρας που αναφέρεται στην Παραβολή του άφρονος πλουσίου.
Ο π. Ευγένιος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Στην σημερινή ευαγγελική διήγηση βλέπουμε όλοι το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε ο πλούσιος της παραβολής. Για εκείνον, αυτό που είχε σημασία ήταν να είναι τα ταμεία του γεμάτα. Εκεί όμως που έπρεπε να χαίρεται που επιτέλους είχε όλα όσα ποθούσε, κυριεύθηκε από αγωνία και δυστυχία. Δεν ευχαριστεί τον Θεό που πλούτισε η χώρα του, αντίθετα, κατακλύζεται από σκέψεις, φορτώνεται με φροντίδες, αμηχανίες και στενοχώριες. Στενοχώρια, τελικά, δεν προκαλεί μόνο η φτώχεια με τη στέρηση των αναγκαίων, αλλά και ο πλούτος, με την αφθονία των περιττών, όταν η λογική δεν πρυτανεύει στη διαχείρισή τους.
Τα πάντα και οι πάντες παραμερίζονται από τον πλούσιο, μπροστά στην αγωνία του για το αύριο. Η απόφασή του να γκρεμίσει τις αποθήκες του και να φτιάξει μεγαλύτερες φανερώνει την σκληροκαρδία του, την έλλειψη αίσθησης της βοήθειας του πλησίον, ένα τρομερό κλείσιμο στον εαυτό του. Γι’ αυτό και αποφασίζει να κρατήσει για τον ίδιο μέχρι και το τελευταίο σπυρί, σε εντελώς αντίστροφη αναλογία της γενναιοδωρίας του Θεού που έφερε τις συνθήκες για να καταστεί εύφορη η χώρα του πλουσίου.
Το ακόμα όμως τραγικότερο είναι ότι θεωρεί τον εαυτό του πλέον ευτυχή, καθώς αισθάνεται ότι έδωσε στην ψυχή του αυτά ακριβώς που είχε ανάγκη. Αλλά, η ψυχή δεν τρέφεται με φθαρτή τροφή, αυτός όμως τέτοια τροφή της προσφέρει. Η ψυχή νοσταλγεί την ουράνια πατρίδα της. Εκεί βρίσκονται οι σιταποθήκες κι η πηγή της ζωής της. Αυτός όμως την καρφώνει στη γη τροφοδοτώντας την με πρόσκαιρα και χαμερπή εφόδια.
Η ψυχή, όμως, ευφραίνεται αληθινά κοντά στο Θεό, αλλά εκείνος δεν προφέρει ποτέ τ’ όνομα του Θεού με τα χείλη του. Η ψυχή τρέφεται με αγάπη κι ευσπλαχνία. Σ’ αυτόν όμως δεν έτυχε ποτέ να χρησιμοποιήσει τα πλούτη του για να δείξει αγάπη κι έλεος στους φτωχούς, στους άπορους και τους ανάπηρους που βρίσκονταν γύρω του. Η ψυχή επιθυμεί αγνή αγάπη, ουράνια. Εκείνος όμως ρίχνει λάδι στο καμίνι των παθών του, λιβανίζει την ψυχή του με το δύσοσμο άρωμα που αυτά παράγουν. Η ψυχή αναζητά το στολισμό της, δηλαδή αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια (πρβλ. Γαλ. ε’ 22, 23)».
Περαίνοντας την ομιλία του ο π. Ευγένιος υπεγράμμισε: «Η αληθινή αξία ενός ανθρώπου έγκειται σε αυτό που είναι και σε αυτό που μπορεί να γίνει. Αυτό που μας διδάσκει ο Χριστός μέσα από το Ευαγγέλιο είναι ότι ο άνθρωπος έχει θεϊκή καταγωγή και ουράνιο προορισμό. Ας μην κάνουμε το λάθος του άφρονος πλουσίου. Ας ζυγίσουμε και ας ρίξουμε το βάρος μας σε αυτά που μετρούν πραγματικά, σε αυτά που θα μας συνοδεύσουν όταν περάσουμε από τον παρόντα βίο στην αιώνια ζωή».
Προ της απολύσεως τελέσθηκε το 40θήμερο μνημόσυνο της μακαριστής Όλγας Ροβίθη, πολύτιμης συνεργάτιδας του Συσσιτίου Αγάπης του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Μεγάλης Παναγίας και ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης ευχήθηκε όπως ο Θεός αναπαύσει την ψυχή της και την κατατάξει μεταξύ των αγίων και των δικαίων.
Τέλος ο Σεβασμιώτατος προέτρεψε τους ευσεβείς χριστιανούς να αξιοποιήσουν καταλλήλως την ευλογημένη περίοδο της Τεσσαρακοστής των Χριστουγέννων, φροντίζοντας όπως η Θεοτόκος η Εισοδεύουσα εν τω ναώ του Θεού να προετοιμάσουν τις ψυχές και τις καρδιές των για να υποδεχθούν τον Τεχθέντα Κύριο.
