Πρόσφατα αναφερθήκαμε στο βιβλίο του φιλέλληνα και ήρωα πολέμου βρετανού Πάτρικ Λι Φέρμορ. Τίτλος του βιβλίου «Η απαγωγή του στρατηγού Κράϊπε» («Abducting a General»). Στο βιβλίο περιλαμβάνεται το πλήρες κείμενο της αφήγησης του Φέρμορ, υπενθυμίζοντάς μας πώς μια μικρή ομάδα βρετανών δολιοφθορέων, σε συνεργασία με μερικούς αφοσιωμένους κρητικούς αντάρτες, έφεραν εις πέρας έναν αντιστασιακό άθλο, τη μυθική σχεδόν απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Χάινριχ Κράιπε.
- Σήμερα θα ενημερώσουμε ότι η ιστοσελίδα του ιδρύματος Patrick Leigh Fermor (https://patrickleighfermor.org), ξεκίνησε δημοσιεύσεις σχετικά με την απαγωγή του στρατηγού Κραϊπε, ακολουθώντας τις ημερομηνίες σταθμούς. Χθες έγινε αναφορά στο Καθαρό και στη σπηλιά του Εγγλέζου («Εγγλέζου Κουφάλα») στους πρόποδες της Τζίβης του Καθαρού.
- Στην ιστοσελίδα διαβάζουμε: Τις επόμενες εβδομάδες θα μοιραστούμε μαζί κομμάτια της έρευνας του Chris White, συν-συγγραφέα του βιβλίου «Abducting a General» («Η απαγωγή ενός Στρατηγού»). Ο Chris πέρασε πολλές εβδομάδες στην Κρήτη τα τελευταία χρόνια, εντοπίζοντας την ακριβή διαδρομή και τις τοποθεσίες της απαγωγής. Οι ιστορίες του θα εμφανίζονται από καιρό σε καιρό.
- Ακολουθεί ένα απόσπασμα από όσα έγραψε ο Chris White (μεταφράζω): «Ξεκινάμε στις 4 Φεβρουαρίου 1944. Ο Paddy έπεσε με αλεξίπτωτο προς το Οροπέδιο Καθαρού και συναντήθηκε με τον Sandy Rendel, του οποίου η βάση ήταν σε μια σπηλιά λίγα μίλια μακριά. Το σπήλαιο είναι τώρα γνωστό ως η σπηλιά του Εγγλέζου. Αυτή την εβδομάδα έχω εξερευνήσει την περιοχή γύρω από το οροπέδιο και επισκέφτηκα και το σπήλαιο. Ήταν μια μεγάλη βόλτα με πολλές πέτρες, μέσα σε δάσος και χαράδρες, κατά μήκος απότομων κοιλάδων».
- Σας μεταφέρω και αποσπάσματα από τις 2 πρώτες σελίδες του βιβλίου του Πάτρικ Λι Φέρμορ:
«Το οροπέδιο του Καθαρού ήταν πολύ μικρό για να πέσουν όλοι μαζί και οι τέσσερις επιβάτες του αεροπλάνου: Κάθε πήδημα απαιτούσε έναν νέο γύρο. Κι έτσι, με το που βρέθηκα ασφαλής στο έδαφος, έπρεπε να κάνω σήμα με τον φακό πως όλα ήταν εντάξει. Αλλά το κενό μέσα από το οποίο είχα πηδήξει είχε κλείσει…»
«Ανησυχούσαμε πως ο θόρυβος ίσως να είχε κινητοποιήσει τη γερμανική φρουρά στην Κριτσά. Διαλύσαμε τις φωτιές, ρίξαμε μια βιτσιά στα μουλάρια που δεν είχαν τελικά φορτίο, για να αρχίσουν να κινούνται, και, ελπίζοντας να χιονίσει για να καλυφθούν τα ίχνη μας, ξεκινήσαμε τη μακρά και δύσκολη πορεία προς τα κάτω. Τελικά περάσαμε κουρασμένοι μέσα από τα πουρνάρια και τις κουμαριές που έκλειναν την είσοδο της σπηλιάς («Εγγλέζου Κουφάλα» στη Τζίβη) που θα ήταν το σπίτι μας, την ώρα που άρχισε να χαράζει η 6η Φεβρουαρίου 1944…»
«Όπως ήρθαν τα πράγματα, έμεινα στη σπηλιά του πάνω από έναν μήνα. Η σπηλιά βρισκόταν ψηλά, κοντά σε μια βολική πηγή (Ασφεντάμι) στα βουνά του Λασιθίου πάνω από το χωριό Τάπες. Γεμάτη ρεύματα και υγρασία, αλλά αναπαυτική με τα κλαριά από θάμνους στρωμένα κάτω από τους σταλακτίτες».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ