Δύο ταλαντούχες τραγουδίστριες από διαφορετικές μουσικές γενιές, αλλά με κοινή αισθητική συνυπάρχουν φέτος το καλοκαίρι στη σκηνή, δημιουργώντας ένα ντουέτο γεμάτο χρωματιστές μελωδίες και πολλά και έντονα συναισθήματα. Μετά από τη συνύπαρξή τους στη σκηνή του «VOX» τον περασμένο χειμώνα, Ελευθερία Αρβανιτάκη και Ελεονώρα Ζουγανέλη ξανασμίγουν μαζί με μια μεγάλη περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο. Στο πλαίσιο αυτής σήμερα Παρασκευή 7 Ιουλίου στις 9.30 το βράδυ, θα εμφανιστούν στο στάδιο Αγίου Νικολάου, για να ερμηνεύσουν παλιές μεγάλες επιτυχίες που έχουν «περάσει» εδώ και χρόνια στη συνείδηση του κόσμου αλλά και κάποια καινούρια τραγούδια.
Λίγες ώρες πριν βρεθεί στα μέρη μας, η Ελεονώρα Ζουγανέλη μίλησε στην ΑΝΑΤΟΛΗ και αναφέρθηκε σε όλα όσα απασχολούν την επικαιρότητα, από τη μουσική μέχρι και την πολιτική σκηνή. Απαντώντας στο εάν θα έκανε ποτέ συνεργασία με τράπερ μέχρι και στο εάν ανακατευόταν με την πολιτική. Διατρανώνοντας, όπως πάντα, την αγάπη της για το νησί μας. Αλλά και σημειώνοντας το σεβασμό της για τον πατέρα της, Γιάννη Ζουγανέλη. Με την ίδια, όπως και ο κόσμος λέει όλο και πιο πολύ, να μην είναι πλέον «η κόρη του Ζουγανέλη», αλλά «ο Γιάννης να’ναι ο μπαμπάς της». Κάτι εισπράττει και ο αναγνωρισμένος και πολυτάλαντος καλλιτέχνης, «κάτι τιμητικό και καθόλου αυτονόητο», όπως μας λέει η Ελεονώρα.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Μαζί και το καλοκαίρι
- ΑΝΑΤΟΛΗ (Α): Πώς είναι μέχρι τώρα η συνεργασία σας με την Ελευθερία Αρβανιτάκη;
Ελεονώρα Ζουγανέλη (Ε.Ζ.): Η συνεργασία μας έχει ξεκινήσει από τον χειμώνα και πάει πάρα πολύ καλά. Όσες συναυλίες έχουμε κάνει μαζί ο κόσμος τις έχει εισπράξει με μεγάλη αποδοχή και με χαρά. Και εμείς είμαστε χαρούμενες, εγώ νιώθω πάρα πολύ τυχερή για το ότι ήλθε αυτή η συνεργασία στη ζωή μου, έχω περάσει όμορφα, έχω μάθει πάρα πολλά και τώρα είμαστε στη φάση που το απολαμβάνουμε. Και μιλάω και εκ μέρους της Ελευθερίας γιατί αυτό είναι κοινό, είναι αμοιβαίο. Έχουμε ζήσει πάρα πολύ ωραίες στιγμές επί σκηνής και τις ευχαριστιόμαστε.
- Α: Έχουμε να κάνουμε με «συνάντηση» δύο διαφορετικών μουσικών κόσμων;
Ε.Ζ.: Δεν ξέρω εάν είναι τόσο διαφορετικός ο «κόσμος» μας. Ίσως λόγω διαφορετικής γενιάς, με την Ελευθερία να ζει στιγμές και εποχές που το ελληνικό τραγούδι μεσουρανούσε και να δέχεται τεράστιο κύμα αποδοχής. Εγώ ξεκίνησα μια εποχή που το τραγούδι είχε ήδη αρχίσει να περνά μια κρίση, έχουμε όμως μια κοινή αισθητική, ένα κοινό όραμα και μια κοινή πίστη με τον στίχο -και αυτό μας επιτρέπει να μπορούμε να συνυπάρχουμε τόσο ωραία, αν και το ρεπερτόριό μας διαφέρει και οι χαρακτήρες μας.
- Α: Από τη μουσική σας πορεία τα τελευταία περίπου 20 χρόνια, ποιο τραγούδι που έχετε ερμηνεύσει θα επιλέγατε για να περιγράψετε την Ελενοώρα Ζουγανέλη;
Ε.Ζ.: Έχω την χαρά να έχουν έλθει στα χέρια μου τραγούδια που σε σχέση με την ηλικία μου και την φάση που περνούσα τότε, ταίριαζαν με μένα. Το τραγούδι όμως που με έχει χαρακτηρίσει πιο πολύ, καλώς ή κακώς, είναι η «Επιμονή», η οποία με χαρακτηρίζει και ως άνθρωπο. Πιστεύω στη συνύπαρξη, στην επαφή, στο κοινό.
- Α: Τα τελευταία χρόνια βλέπετε, κρίνετε τα πράγματα στην ελληνική μουσική βιομηχανία να βελτιώνονται σταδιακά έστω και λίγο;
Ε.Ζ.: Τα πράγματα είναι πλέον πολύ διαφορετικά, χρειάζεται μια πολύ μεγάλη υπομονή και επιμονή για να υπερασπιστείς το ελληνικό τραγούδι γιατί αλλάζει πολύ και το κοινωνικό στάτους και η μόδα, έχουν βγει στο προσκήνιο άλλα είδη μουσικής που δεν υπήρχαν καν.
- Α: Εσείς θα κάνατε συνεργασία π.χ. με έναν τράπερ, μιας και αυτό το είδος (τραπ) είναι από τα πλέον διαφημισμένα και παιγμένα πλέον;
Ε.Ζ.: Κοιτάξτε, είμαι άνθρωπος που δε θέλω να λέω «όχι», η ζωή μου τα έχει φέρει έτσι που πολλές φορές έχω επιλέξει πράγματα που πριν κάποια χρόνια μπορεί να μου φαίνονταν μακρινά, ανήκουστα. Δεν το απορρίπτω, αλλά δεν είναι και κάτι που με εξιτάρει αυτή τη στιγμή για να κάνω.
- Α: Τί απαντάτε σε αυτό που όλο και περισσότεροι πλέον υποστηρίζουν ότι «ο Γιάννης είναι ο μπαμπάς της Ελεονώρας» και όχι εσείς η «κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη»;
Ε.Ζ.: Για ‘μένα είναι κάτι ωραίο και χαίρομαι γιατί και ο πατέρας μου έτσι το έχει εισπράξει και είναι πολύ τιμητικό αυτό και καθόλου αυτονόητο. Και χαίρεται και ο ίδιος που τον αποκαλούν «ο πατέρας της Ελεονώρας». Το απολαμβάνω και εγώ γιατί όσο και να λένε για όλα τα πράγματα χρειάζεται να κοπιάσεις, να εργαστείς. Όταν εργάζεσαι κάποια στιγμή νομίζω απολαμβάνεις αυτό τον κόπο. Για ‘μένα είναι σημαντικό ότι ο πατέρας μου και εγώ έχουμε ο καθένας τη δική του διαδρομή και πρόκειται για δύο ξεχωριστούς δρόμους -κάτι που όσο περνάει ο καιρός γίνεται πια σαφές.
- Α: Έχετε πει και άλλες φορές ότι σας αρέσει να έρχεστε στην Κρήτη…
Ε.Ζ.: Την Κρήτη την αγαπώ πάρα πολύ. Λένε ότι ερχόμαστε να κάνουμε περιοδείες για να κάνουμε διακοπές, αλλά δεν είναι αλήθεια, είναι άλλωστε μεγάλο νησί οπότε συνέχεια χρειάζεται να ταξιδεύουμε. Όσες φορές έχω έλθει πάντως το απολαμβάνω έστω και λίγο, με ένα ποτό, ένα ωραίο φαγητό, πιο σπάνια και με μια βουτιά στην υπέροχη θάλασσα. Και έχω άλλωστε εδώ στην Κρήτη και ένα πολύ πιστό κοινό.
- Α: Τις προηγούμενες ημέρες είδαμε στην ορκωμοσία της Βουλής αρκετά ονόματα από τον καλλιτεχνικό-μουσικό χώρο (π.χ. η τραγουδίστρια των «Μπλε» Τζώρτζια Κεφαλά με την «Πλεύση Ελευθερίας») να εισέρχονται στο κοινοβούλιο. Το σχόλιό σας;
Ε.Ζ.: Κάθε άνθρωπος επιλέγει να κάνει αυτό που του λέει η ψυχή του. Εύχομαι να είναι μια επιλογή για όλους σωστή και εύχομαι όλοι να μπορέσουν να δημιουργήσουν. Και όσο δημιουργικοί έχουν υπάρξει στο επάγγελμα ως καλλιτέχνες, μακάρι να είναι το ίδιο και σε αυτή την καινούργια επιλογή τους.
- Α: Εσείς θα ασχολιόσασταν ποτέ με την πολιτική, θα κάνατε αυτό το βήμα;
Ε.Ζ: Δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι που το αποκλείω αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι κάτι που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Δεν ξέρω όμως πώς θα τα φέρει ο χρόνος. Εγώ προσπαθώ να είμαι συνεπής και να ακολουθώ, να ενημερώνομαι, να παίρνω θέση. Και εάν δεν την παίρνω δημόσια έχω θέση ως επαγγελματίας, ως άνθρωπος. Εύχομαι η πολιτική σκηνή να γεμίσει με ανθρώπους που απ’ όπου κι αν προέρχονται θα μπορέσουν να φέρουν λίγο φως και ελπίδα.
- Α: Πρέπει θεωρείτε οι καλλιτέχνες να είναι γενικώς πολιτικοποιημένοι;
Ε.Ζ.: Πολιτικοποιημένοι είναι όλοι οι άνθρωποι, είμαστε ο ένας εξαρτημένος βαθιά από τον άλλο ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιούμε. Το πού μπορεί καθένας να παίρνει θέση είναι δικαίωμά του, υπάρχουν άνθρωποι πολύ πιο ικανοί να εκφέρουν λόγο από κάποιους άλλους, είναι στην ιδιοσυγκρασία και αυτό του καθένα. Νομίζω όμως ότι η πολιτική θέση φαίνεται ανεξάρτητα από το εάν έχεις πολιτικό λόγο, μπορούμε να δούμε τους ανθρώπους από τη ζωή τους, την καθημερινότητά τους.
ΝΙΚΟΣ ΣΓΟΥΡΟΣ