Επιστολή με θέμα τις προτάσεις του Αγροτικού- Ελαιουργικού Συνεταιρισμού Κριτσάς για την ελαιοκομία στα πλαίσια της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της Ε. Ενωσης, απέστειλε ο Πρόεδρος του συνεταιρισμού Νίκος Αφορδακός, προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Γ. Γεωργαντά, κοινοποιώντας την στον Υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Ι. Πλακιωτάκη, στον Περιφερειάρχη Κρήτης Στ. Αρναουτάκη, στη θεματική αντιπεριφερειάρχη Πρωτογενούς Τομέα Ειρήνη Χουδετσανάκη, στον Αντιπεριφερειάρχη Λασιθίου Ι. Ανδρουλάκη και στον Βουλευτή Εμμ. Θραψανιώτη.
Στο θέμα αυτό έχει αναφερθεί ο κ. Αφορδακός και στο παρελθόν, με δηλώσεις του στην ΑΝΑΤΟΛΗ, διατυπώνοντας την έντονη ανησυχία του για το μέλλον της ελαιοκομίας και την προοπτική του βασικού αγροτικού προϊόντος που παράγει η περιοχή και η Κρήτη γενικότερα, διαμορφώνοντας το αγροτικό εισόδημα.
Η διοίκηση του Συνεταιρισμού Κριτσάς διαπιστώνει ότι, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας και όσα δηλώνονται από επίσημα χείλη, δεν υπάρχει στρατηγικό σχέδιο από πλευράς της Ελλάδας προκειμένου να αρθούν οι αδικίες που έχει υποστεί η ελαιοκαλλιέργεια με όσα προβλέπει η ισχύουσα ΚΑΠ. Μάλιστα, όπως επισημαίνει ο κ. Αφορδακός, προκύπτει ότι με τη νέα ΚΑΠ θα ισχύσει σχεδόν πλήρης εξομοίωση των ελαιοκαλλιεργειών με ασκεπείς εκτάσεις και βοσκοτόπους, οδηγώντας την σε δραματική κατάρρευση!
Σε πρόσφατη συνεδρίασή του το Δ.Σ. του Συνεταιρισμού Κριτσάς αποφάσισε ομόφωνα να ζητήσει την υποστήριξη της ελαιοκομίας με την νέα ΚΑΠ με την ελπίδα ότι η ηγεσία του ΥπΑΑΤ θα εξετάσει με μεγαλύτερη προσοχή και κατανόηση το θέμα.
Στην επιστολή του ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Κριτσάς, επισημαίνει:
«Στην ενέργεια μας αυτή προβαίνουμε διαπιστώνοντας ότι αντίθετα με την Ελλάδα, άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες της ΕΕ όπως η Ιταλία και η Ισπανία έχουν περιλάβει στα στρατηγικά τους σχέδια σημαντικές προβλέψεις για την θεραπεία και αποκατάσταση διαφόρων τομέων της ελαιοκαλλιέργειας.
Στην Ελλάδα, η Ελαιοκαλλιέργεια, ενώ αναμφισβήτητα αποτελεί ένα κλάδο τεράστιας στρατηγικής σημασίας, ίδιας ή και κατά πολύ υψηλότερης αυτής του Βάμβακος (τον οποίο το ελληνικό στρατηγικό σχέδιο θέτει σε υψηλή προτεραιότητα), όχι μόνο δεν υποστηρίζεται, αλλά τίθεται υπό εμφανέστατη δυσμένεια.
Ωστόσο, είναι σε όλους γνωστό και αναμφισβήτητο ότι η ελαιοκαλλιέργεια στην χώρα μας, η οποία επί χιλιάδες χρόνια είναι άρρηκτα δεμένη με την πολιτιστική, θρησκευτική και οικονομική ζωή των κατοίκων της, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να έχει ιδιαιτέρα υψηλή στρατηγική αξία. Προσφέρει εισόδημα και απασχόληση άμεσα στο 40% των αγροτικών εκμεταλλεύσεων της χώρας(Πιν.1), συμβάλλει σημαντικά στο εξαγωγικό εμπόριο, ενισχύει την επισιτιστική ασφάλεια, ενώ παράλληλα αποτελεί ένα φυσικό δάσος, τεράστιας περιβαλλοντικής αξίας, που συμβάλλει αποφασιστικά στις νέες στρατηγικές της ΕΕ «Από το χωράφι στο τραπέζι» και «Βιοποικιλότητα».
Οι αρνητικές επιπτώσεις της ΚΑΠ
Ο κ. Αφορδακός παραθέτει αναλυτικά τις αρνητικές συνέπειες που είχε η ισχύουσα ΚΑΠ στην Ελαιοκαλλιέργεια:
«Με την ισχύουσα ΚΑΠ, ο κλάδος της ελαιοκομίας, όχι μόνο δεν ενισχύθηκε αλλά αντίθετα, υποβαθμίστηκε και δέχτηκε σοβαρά πλήγματα. Μεταξύ αυτών τα κυριότερα ήταν:
Oι ελαιώνες, ενώ δεν αποτελούν μια απλή εδαφική έκταση, αλλά μια μόνιμη επένδυση, η οποία απαιτεί μόχθους γενεών για να υπάρξει, εντάχθηκαν αδικαιολόγητα στην περιφέρεια
«Δενδρώδεις καλλιέργειες» και ενισχύονται με βάση την έκταση του εδάφους που καταλαμβά νουν και όχι με την πραγματική δική τους αξία, η οποία είναι πολλαπλάσια της αξίας του εδάφους.
Οι ενισχύσεις που προβλέπονται για τους ελαιοπαραγωγούς είναι αντιστρόφως ανάλογες με τον συνολικό αριθμό τους. Αυτό φαίνεται καθαρά από στοιχεία του ΟΣΔΕ (Πιν.1) σύμφωνα με τα οποία οι ελαιοκομικές εκμεταλλεύσεις, ενώ αποτελούν το 40% περίπου του συνόλου των γεωργικών εκμεταλλεύσεων της χώρας, απολαμβάνουν μόνο το 20% περίπου του συνόλου των ενισχύσεων.
Οι ενισχύσεις των περίπου 550 εκατ.€, που επί δεκαετίες παρεχόταν μόνο στους ελαιώνες, αφού μειώθηκαν αρχικά σε μόνο 470 εκατ. €, κατανεμήθηκαν στην συνέχεια σε σειρά άλλων δενδρωδών καλλιεργειών, με αποτέλεσμα η ανά στρέμμα αναλογούσα ενίσχυση να μειωθεί μέχρι και 70%.
Η αδικαιολόγητη απόφαση του αποκλεισμού από ενισχύσεις των μικρών εκμεταλλεύσεων που έχουν εκτάσεις κάτω από 4 στρ. ή λαμβάνουν ενισχύσεις χαμηλότερες των 250 ευρώ, η όποια – με δεδομένο ότι η μέση έκταση ελαιώνων ανά ελαιοπαραγωγό στην Κρήτη είναι μόλις 11 στρ.- συνετέλεσε ώστε χιλιάδες ελαιοπαραγωγοί, άνω του 40% του συνόλου, να τεθούν εκτός ενισχύσεων.
Ανάγκη προστασίας
των παραδοσιακών ελαιώνων
Οι παλαιοί ελαιώνες αποτελούν πολύτιμο κεφάλαιο, με πολιτιστικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους, τονίζει ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού:
«Οι παραδοσιακοί ελαιώνες της χώρας, που βρίσκονται σε επικλινείς δύσβατες περιοχές, έχουν τεράστια κοινωνική και περιβαλλοντική αξία.
-Λειτουργούν ως ένα φυσικό δάσος που με το αειθαλές φύλλωμά τους αποτελούν ένα μόνιμο και ανέξοδο απορροφητήρα CO2 που λειτουργεί σε ετήσια βάση, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην αποτροπή της κλιματικής κρίσης.
Φιλοξενούν στο φύλλωμά τους αλλά και στην φυσική βλάστηση που φύεται στις αναβαθμίδες και τα πυκνά και επιμήκη (λόγω του καθεστώτος των μικρό-ιδιοκτησιών) κτηματικά όρια τους, πολυάριθμα είδη χλωρίδας και πανίδας, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην διατήρηση της «βιοποικιλότητας».
Ωστόσο, έχουν υψηλότερο κόστος καλλιέργειας και χαμηλή παραγωγικότητα, η οποία οδηγεί σε συνεχή εγκατάλειψη και «ακαλλιέργεια» τους.
Έτσι, καταλαμβάνονται από ζιζάνια που λειτουργούν ως προσάναμμα για την καταστροφή τους από πυρκαγιές με οδυνηρές συνέπειες στο περιβάλλον, το κλίμα και την διάβρωση του εδάφους!
Δεν πρέπει με την συνεχή εγκατάλειψη και «ακαλλιέργεια» των παραδοσιακών ελαιώνων να τους μετατρέψουμε σε βοσκότοπους».
Αποφάσεις Ισπανίας
για Ελαιοκαλλιέργεια
Ο κ. Αφορδακός παραθέτει και συγκριτικά στοιχεία, με το τι συμβαίνει στην Ισπανία σε σχέση με τη χώρα μας:
«Αντίθετα από την Ελλάδα, η Ισπανία με την νέα ΚΑΠ εντάσσει τους παραδοσιακούς ελαιώνες στις συνδεδεμένες ενισχύσεις και στα οικολογικά συστήματα.
Στόχος, όπως ανακοίνωσε πρόσφατα ο Υπουργός Γεωργίας κ. Planas, είναι «η αποφυγή εγκατάλειψης ελαιώνων που έχουν καλλιεργητικές δυσκολίες και περιορισμούς, αλλά υψηλή περιβαλλοντική αξία και η διατήρηση τους κρίνεται απαραίτητη από κοινωνική και οικολογική άποψη».
Σύμφωνα με το στρατηγικό σχέδιο της Ισπανίας, προκειμένου ένας ελαιώνας να ενταχθεί στο μέτρο αυτό, πρέπει τα ελαιόδεντρα του να έχουν πυκνότητα φύτευσης μέχρι 8 δέντρα ανά στρέμμα για ελαιώνες με κλίσεις κάτω από 25%, ή περισσότερα για κλίσεις άνω από 25%. Και στις δύο περιπτώσεις, η ενίσχυση θα χορηγείται μόνο σε εκμεταλλεύσεις (μη αρδευόμενες) ξη ρικές.
Το μέτρο επικρότησε η Ένωση Μικρών Αγροτών (UPA) Ανδαλουσίας, της οποίας ο Γενικός Γραμματέας κ. Cano, το χαρακτήρισε ως «ιστορικό ορόσημο» το οποίο όμως, όπως είπε, μπορεί να βελτιωθεί με τροποποίηση των κριτηρίων της πυκνότητας των δέντρων και της κλίσης του εδάφους, ώστε να ωφελεί ένα μεγαλύτερο αριθμό εκμεταλλεύσεων».
Οι προτάσεις του Συνεταιρισμού
Το Δ.Σ. του Συνεταιρισμού Κριτσάς, μετά τα παραπάνω προτείνει όπως το ΥπΑΑΤ εξετάσει και εντάξει στο σχέδιο της ΚΑΠ άλλα και στα Εθνικά σχέδια τα έξης:
Στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ:
Ένταξη της Ελαιοκαλλιέργειας σε χωριστή ειδική «κατηγορία» ή «αγρονομική περιφέρεια» μέσα στην οποία οι άμεσες ενισχύσεις θα πρέπει να διατηρηθούν και αν χρειαστεί, να τεθούν σε πλαίσια μόνο αγρονομικής περιφερειακής σύγκλισης.
Οι παραδοσιακοί ελαιώνες που βρίσκονται σε δύσβατες επικλινείς περιοχές, για λόγους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς, να υποστηριχτούν ιδιαίτερα και να ενταχτούν στις συνδεδεμένες και αναδιανεμητικές ενισχύσεις, ανεξάρτητα από την έκταση τους.
Οι μικροί ελαιοπαραγωγοί με ελαιώνες κάτω των 4 στρ. και ενισχύσεις κάτω από 250 ευρώ, που έχουν εξαιρεθεί με την ισχύουσα ΚΑΠ, πρέπει να αποκατασταθούν και να υπαχθούν στο μέτρο των ενισχύσεων των 1.250€ που προτείνεται από θεσμούς της ΕΕ για μικρούς παραγωγούς.
Η αποσύνδεση της ενίσχυσης από την παραγωγή ήταν λάθος. Οδήγησε στη εγκατάλειψη και στην «ακαλλιέργεια». Η ενίσχυση έπρεπε να είναι συνδεδεμένη με την ποσότητα της παραγωγής και με την ποιότητα.
Στα πλαίσια της εθνικής πολιτικής:
Η «Συλλογική Δολωματική Δακοκτονία», η οποία αποτελεί μέθοδο με υψηλή περιβαλλοντική και διατροφική ασφάλεια, πρέπει να ενταχθεί στις φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις και η εφαρμογή της να αναδιοργανωθεί ριζικά.
Οι ζημιές από καύσωνες στους ελαιώνες κατά την άνθηση – καρπόδεση θα πρέπει να τύχουν ασφαλιστικής κάλυψης από τον ΕΛΓΑ διότι η εξαίρεση τους με τον ισχύοντα κανονισμό είναι άδικη και δεν έχει καμία επιστημονική ή αγρονομική βάση», καταλήγει στην επιστολή του ο κ. Αφορδακός.
ΝΙΚΟΣ ΤΡΑΝΤΑΣ
