Ήρεμος, με χαλαρή διάθεση, κατασταλαγμένος και με θετική αύρα. Αυτά μπορώ εν πρώτοις να διαπιστώσω ότι χαρακτηρίζουν τον Γιάννη Κότσιρα μετά από μια 15λεπτη συζήτηση μαζί του. Ακριβώς δηλαδή αυτά που «βγάζει» ο δημοφιλής τραγουδιστής στον θεατή κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή ή στον ακροατή, όταν πατήσει το «play» στη δισκοθήκη ή στον υπολογιστή του για να τον ακούσει.
Απόψε το βράδυ στο γήπεδο του Αγίου Νικολάου, μικροί και μεγάλοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν πολλές από τις επιτυχίες του Γιάννη Κότσιρα στη μεγάλη αυτή πορεία των τελευταίων 30 και πλέον ετών. Ο ίδιος με χαρά, όπως μας μετέφερε, φθάνει ξανά στο Λασίθι και στην Κρήτη, με την οποία άλλωστε τον συνδέουν αρκετά. Ένα απ’ αυτά -και πέρα από τη δεδομένη αγάπη των Κρητικών προς το πρόσωπό του- είναι ότι ο ίδιος ερμήνευσε φέτος ένα εκ των τραγουδιών της πετυχημένης τηλεοπτικής σειράς «Σασμός». Και όπως και ο ίδιος αναγνωρίζει, το τραγούδι -όπως και η τηλεοπτική σειρά- του «Σασμού» αγαπήθηκαν, «διότι από την άποψη της μουσικής έχουμε πάρει πολύ στα σοβαρά την υπόθεση “Κρήτη”, δεν την αντιμετωπίζουμε με γραφικότητα, αλλά με την ουσία της». Τον συνδέει όμως ενδεχόμενα και μια μακρινή ρίζα με τα Χανιά, όπως μας λέει. «Δεν έχω όμως καταφέρει ακόμη να βρω τις αποδείξεις της, είναι μια ιστορία της οικογένειας της μητέρας μου, που ξεκίνησε από τον Πόντο, πέρασε στη Σμύρνη και από εκεί ήρθε στα Χανιά. Για να φύγουν για να πάνε στην Αίγυπτο. Ακόμη όμως δεν έχω βρει κάτι πιο συγκεκριμένο».
Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Βλέπετε και στα μουσικά πράγματα, αλλά και ως πραγματικότητα να έχουμε επιστρέψει πλέον σε καθεστώς κανονικότητας, μετά από δύο δύσκολα χρόνια λόγω πανδημίας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν μπορώ να το πω αυτό. Εγώ νιώθω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει η ανάγκη από όλους μας να εκτονωθούμε, να δούμε συναυλίες, να ακούσουμε μουσική, να περάσουμε καλά, αλλά η επαναφορά στην κανονικότητα δεν βλέπω να υπάρχει ακόμη. Όλο αυτό έχει να κάνει κυρίως με το πότε θα αποφασίσει η πολιτική και επιστημονική τάξη ότι πρέπει να ζούμε με αυτό το πράγμα όπως ζούσαμε και παλαιότερα με άλλες ασθένειες. Όταν καταλήξουν στο τί πρέπει από εδώ και πέρα να γίνει, τότε θα μπούμε σε μια τέτοια λογική.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Κατά την περίοδο της πανδημίας δημιουργήσατε ένα κανάλι στο Youtube, όπου και ανεβάζετε παιδικά τραγούδια. Πώς σας ήρθε η ιδέα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι κάτι που συνεχίζω να κάνω. Όλο αυτό γεννήθηκε από την ανάγκη που είχαν τα παιδιά να εκτονωθούν μη βγαίνοντας έξω εκείνη την περίοδο. Εγώ έχω δύο αγόρια πολύ μικρά που ξεσπούσαν μέσα στο σπίτι, υπήρχε λοιπόν η ανάγκη να υπάρχει κάτι χωρίς βία και εντάσεις που να τους ηρεμεί. Και ανακάλυψα ότι με μια κιθάρα και μερικά απλά παιδικά τραγούδια, αυτό λειτουργούσε. Έψαξα στο διαδίκτυο και όσο απλό και αν φαίνεται, κάτι αντίστοιχο δεν υπήρχε. Αποφασίσαμε λοιπόν με τη γυναίκα μου να το μοιραστούμε και με άλλους ανθρώπους που ενδεχόμενα είχαν το ίδιο θέμα. Δημιουργήσαμε έτσι το Y4Kids, όπου τραγουδάω εγώ, παίζει κιθάρα ο συνάδελφός μου Κώστας Μιχαλός, ενώ έχω κάνει και τις εικονογραφήσεις.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Μιας και λέμε για παιδιά, πώς βλέπετε τη νέα γενιά από την άποψη των διαφορετικών μουσικών που πλέον προτιμούν να ακούν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κοιτάξτε, εγώ γενικά έχω πρόβλημα με το λεγόμενο τραπ. Όχι με την ραπ γενικώς, αλλά με την τραπ που πουλά σεξισμό, εμφανίζει την πώληση όπλων και ναρκωτικών ως κάτι ωραίο και μάγκικο. Υπάρχει όμως και η μεγάλη και σημαντική γενιά της ραπ που έχει ουσία. Είναι σαν να μπερδεύουμε την ποίηση με την κακοποίηση. Αυτή είναι για μένα η διαφορά. Εγώ είμαι μαζί με τα παιδιά. Μ’ αρέσει η ραπ, η σύγχρονη ραπ, όπως είναι οι «Λόγος Τιμής», οι «Βήτα Πεις», ο «12ος Πίθηκος», ο Λεξ, που γράφουν όλοι καταπληκτικούς στίχους, σε επίπεδο ποίησης. Κάτι που κυρίως είχε ξεκινήσει ο B.D. Foxmoor με τους Active Member. Όλοι του οφείλουμε πολλά.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Στη μουσική βιομηχανία βλέπετε τα πράγματα κάπως να έχουν «κατακάτσει», να έχουμε βολευτεί δηλαδή με την παλιά γενιά, χωρίς να αναδεικνύονται πλέον καλλιτέχνες, τραγουδιστές, μουσικοί;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι, δεν ισχύει αυτό, υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά νέα που προσπαθούν, δυστυχώς δεν υπάρχει αυτή η λογική του παλαιού σταρ σίστεμ με τους παραγωγούς που άκουγαν, βοηθούσαν. Αυτό έχει πια αντικατασταθεί είτε από την τηλεόραση, είτε από το youtube, οπότε είναι λίγο πιο δύσκολος ο δρόμος των παιδιών για να βγουν στη δημοσιότητα. Χρειάζεται πολλές φορές και τύχη, ενώ απαιτούνται και χρήματα, οικονομική άνεση. Σιγά-σιγά όμως θεωρώ ότι θα συνηθίσουμε να ψάχνουμε και να τα ανακαλύπτουμε. Υπάρχουν πάντως πολλά τέτοια παιδιά.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Εσείς πώς θα αυτοπροσδιοριζόσασταν μουσικά; Ως έντεχνος, ελαφρο-ροκ, λαϊκός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εγώ είμαι ένας λαϊκός τραγουδιστής, γεννήθηκα μέσα από το λαϊκό τραγούδι. Απλώς λόγω του ότι σύγχρονα λαϊκά τραγούδια γράφονται ελάχιστα, ο κόσμος με κατέταξε λόγω των πρώτων μου επιτυχιών σε έναν τραγουδιστή της μπαλάντας. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη μουσική ταυτότητα, θέλω να λέω καλά τραγούδια. Μ’ αρέσει πάρα πολύ το ποπ τραγούδι και η ροκ μουσική και από εκεί και πέρα ο,τιδήποτε θεωρώ ως καλό τραγούδι, το λέω. Αλλά η βάση μου είναι το λαϊκό τραγούδι. Από εκεί ξεκινάω και εκεί πατάω όλα αυτά τα χρόνια.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Και ποια θα λέγατε ότι ήταν η μεγαλύτερη επιρροή για εσάς στο μέχρι στιγμής μουσικό ταξίδι σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σαν συνθέσεις, σαν είδος μουσικής, ήταν το ρεμπέτικο και η ροκ μουσική, αυτά πήγαιναν πακέτο σε ‘μένα. Ήμουν από τον Μάρκο Βαμβακάρη στους Pink Floyd και από τον Freddie Mercury των Queen στον Στράτο Διονυσίου. Αυτός ήταν ο σταυρός μου, ο άξονάς μου.
ΑΝΑΤΟΛΗ: Σε μια ερώτηση εκτός μουσικών ορίων, έχετε πει σε παλαιότερη συνέντευξή σας ότι έχετε «πληρώσει», επειδή εκφέρατε πολιτική άποψη. Πώς το εννοείτε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όταν πηγαίνεις κόντρα στην πλειοψηφία ή κόντρα σε μία κυβέρνηση που βρίσκεται σε κρίση λόγω δύσκολων αποφάσεων κλπ. κάθε φωνή διαφορετική ενοχλεί. Εγώ, επειδή ποτέ μου δεν έμαθα να κρύβομαι, πάντα έλεγα αυτό που εισπράττω από την κοινωνία. Οι μόνοι καλλιτέχνες και δεν το λέω υπεροπτικά, που καθημερινά έρχονται σε άμεση επαφή με την πραγματική κοινωνία, είναι οι τραγουδιστές, αυτοί συνομιλούν είτε με τους πιο απλούς εργαζόμενους, είτε με τους πιο πλούσιους ανθρώπους της κοινωνίας. Θεωρώ ότι επειδή από την κοινωνία αυτή πήραμε το μικρόφωνο, οφείλουμε να λέμε αυτά που εισπράττουμε. Είναι υποχρέωση των καλλιτεχνών να εκφράζουν άποψη για το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Οποιοσδήποτε έχει πάρει μικρόφωνο από την κοινωνία οφείλει να την εκφράζει. Και αυτό πιστεύω και για τους πολιτικούς. Αυτό όμως κοστίζει. Από τη δυσφήμηση και το κυνήγι, μέχρι τις απειλές και το να χάσω δουλειές. Έχω χάσει πολλές δουλειές, επειδή μίλησα. Εγώ δεν μπορώ όμως να κοιτάζομαι στον καθρέφτη αλλιώς.
ΝΙΚΟΣ ΣΓΟΥΡΟΣ
