Περπάτησα πρόσφατα από τη Βουλισμένη, -μετά τη Νεάπολη- μέχρι την Παναγία τη Βιγλιώτισσα. Το ανηφορικό μονοπάτι, διάρκειας μισής περίπου ώρας είναι από τα πιο ωραία του Μεραμπέλλου. Αυτό γιατί περπατάμε μέσα από μια οργιώδη βλάστηση, ανάμεσα από πλατάνια και δάφνες, με πολλά λουλούδια της άνοιξης. Κατά μήκος του μονοπατιού υπάρχει κάραβος που κατεβάζει νερό και αυτό μας δίνει μια ξεχωριστή δροσερή αίσθηση. Ο χώρος γύρω από την Παναγία Βιγλιώτισσα είναι ένας θαυμάσιος βοτανικός κήπος. Πολλών λογιών τα λουλούδια σε εξαιρετική εμφάνιση.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η εκκλησία της Παναγιάς Βιγλιώτισσας αποτελούσε το Καθολικό του μοναστηριού, ωστόσο προϋπήρχε πολύ πριν από την ίδρυση της μονής και συγκεκριμένα είχε χτιστεί πριν από το 1300. Στην είσοδο της εκκλησίας υπάρχει μία επιγραφή με τη χρονολογία 1605, έτος κατά το οποίο έγιναν κάποιες εργασίες στον ναό από την μοναχή Μαγδαληνή Στριανοπούλα. Το εσωτερικό του φέρει αποσπασματικά τοιχογραφίες του 14ου αι. και αποδίδεται στον αγιογράφο του δεύτερου κλίτους του ναού της Παναγίας Κεράς στην Κριτσά και του Αγίου Γεωργίου Καβουσιώτη.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ