Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, στην Ελλάδα, 1 στα 6 παιδιά θα δεχθεί κάποιας μορφής σεξουαλική βία στη ζωή του και σε 9 στις 10 περιπτώσεις ο θύτης είναι ένας άνθρωπος που ανήκει στο στενό φιλικό ή συγγενικό περιβάλλον («Καθημερινή»).
* O Στέφανος Αλεβίζος ψυχολόγος στο «Χαμόγελο του Παιδιού» και συντονιστής της γραμμής 1056 σημειώνει πως το θέμα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης συζητείται σήμερα δημοσίως πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Όμως, όπως τονίζει, αυτό συμβαίνει με το λάθος τρόπο, δηλαδή μέσω δημοσιοποίησης περιστατικών με λογική «κλειδαρότρυπας» και κίτρινο ύφος, δίνοντας έτσι πολύ κακές προσλαμβάνουσες στα παιδιά που απορροφούν αυτές τις πληροφορίες. H δε συζήτηση στο σπίτι, παραμένει θέμα «ταμπού».
* Όπως εξηγεί ο κ. Αλεβίζος: «Συχνά, ακούμε τους γονείς να μας λένε ότι αναβάλλουν την κουβέντα, με τη δικαιολογία ότι τα παιδιά “είναι μικρά”. Όταν τελικά την κάνουν, αυτό γίνεται με άγαρμπο και αναποτελεσματικό τρόπο προσπαθώντας να “περάσουν” δέκα συμβουλές ταυτόχρονα. Οι γονείς φοβούνται ότι αν μιλήσουν στα παιδιά γι’ αυτά τα θέματα, θα συμβούν κιόλας. Θεωρούν ότι μια συζήτηση για ο,τιδήποτε έχει να κάνει με το σεξ, είτε καλό, είτε κακό, σηματοδοτεί και τέλος της παιδικότητας, ενώ τα παιδιά πραγματικά διψάνε να μάθουν την αλήθεια γι’ αυτά τα θέματα».
* Ποιά είναι όμως η ενημέρωση των παιδιών στην παρούσα φάση για το θέμα; Πέρυσι, η θεματική της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης «πέρασε» για πρώτη φορά με πιο οργανωμένο τρόπο στα σχολεία, μέσα από τα εργαστήρια δεξιοτήτων. Πολλοί δάσκαλοι ωστόσο υποστηρίζουν πως αυτός ο τρόπος είναι τελικά αόριστος και μη δεσμευτικός. Όπως σημειώνει η Γιώτα Βενετόπουλου, γενική γραμματέας της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί νιώθουν αμήχανοι απέναντι στο θέμα, φοβούμενοι και τις αντιδράσεις που συχνά αντιμετωπίζουν από μερίδα γονέων.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ
