Η άπνοια που επικρατούσε έκανε τη θάλασσα του Αγίου Νικολάου να μοιάζει με φυσικό ενυδρείο, ιδίως γύρω από τη Λίμνη και τον Παραλιακό δρόμο. Μπορούσαμε έτσι να θαυμάσουμε το βυθό, τα πολλά ψάρια και τους πολλούς αχινούς. Πολλοί ήταν οι επισκέπτες μας που σταματούσαν και χάζευαν το θέαμα.
* Σταμάτησα λίγο παραπάνω στην δυτική πλευρά της λίμνης, μπροστά από το άγαλμα του Βενιζέλου, όπου όταν τα νερά είναι αβαθή, υπάρχουν βράχια και μαζεύονται περισσότερα ψάρια. Εδώ διακρίνουμε καθαρά τις βάσεις από τα παλιά σφαγεία του Αγίου Νικολάου. Όσο κι αν φαίνεται απίθανο για τη νεότερη γενιά, δεν είναι πολλά τα χρόνια πριν που, στο σημείο αυτό, υπήρχε οικίσκος ο οποίος χρησίμευε για το σφάξιμο των ζώων. Μετά μεταφέρθηκαν στο χώρο της Μαρίνας, εκεί που σήμερα στεγάζεται ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος.
Η σκέψη μας παραμένει πάντα η ίδια… πόσο πολύ άλλαξε, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, η πόλη του Αγίου Νικολάου.
ΛΕΩΝ. K.