Αν βρεθείτε στην Ελούντα και περπατήσετε προς τις αλυκές, λίγο πριν τη γέφυρα στο Κανάλι στρίψετε δεξιά και εξερευνήστε τον αρχαιολογικό χώρο που περιμένει την ανασκαφή του.
- Η ομορφιά της εποχής είναι οι πολλές κατακόκκινες παπαρούνες (Papaverrhoeas), που θα αντικρίσουμε δίπλα στη θάλασσα. Καρτ ποστάλ η κάθε φωτογραφία. Το πανέμορφο ανοιξιάτικο τοπίο συμπληρώνουν οι αμέτρητες χρυσοκίτρινες μαργαρίτες (Glebioniscoronaria) που στην ντοπιολαλιά είναι γνωστές ως μαντιλίδες:
«Στση μαντιλίδας τον αθό το ‘βρα πως δα σε πάρω
και δε φοβούμαι -μα το ναι- ανθρώπους, μουδέ χάρο».
- Το ελληνικό όνομα για τις μαργαρίτες είναι ανθέμιδες. Η λέξη μαργαρίτα έχει λατινογενή προέλευση (αντιδάνειο από το ιταλιάνικο margarita). Στην Κρήτη οι παλιοί τρώγανε τις μαντιλίδες (και τους βλαστούς), ωμές ή τηγανητές σε καυτό ελαιόλαδο. Οι μαργαρίτες αυτού του είδους χρησιμοποιούνταν και για τη δημιουργία βαφής. Τέλος, τα άνθη της μαντιλίδας χρησιμοποιούνται συχνά και για το γνωστό παιχνίδι «μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά».
- Κάθε φορά που βλέπω αυτές τις ομορφιές στον τόπο μας ανακαλώ στο μυαλό μου τον αείμνηστο Μητροπολίτη Νεκτάριο που έλεγε ότι «ο Θεός τον έπλασε και με τα δυο του χέρια».
ΛΕΩΝ. Κ.