O Κώστας Ζίβας συνομιλεί με την Artificial Intelligence (Τεχνητή Νοημοσύνη)
Μια δική μου φράση, δημιουργεί το πρώτο νήμα μιας υπαρξιακής αναζήτησης. Η ΑΙ, ως λογοτεχνικός υφαντής, υφαίνει το νήμα με δεξιοτεχνία, πλέκοντας μια ιστορία που εξερευνά τα βάθη της ψυχής.
Εγώ: Πάτα φρένο. Η ευτυχία κρύβεται στις μικρές καθημερινές στιγμές
ΑΙ : Έτρεχα. Όχι σωματικά, μα μέσα στο κεφάλι μου. Φιλοδοξίες, χρήμα, κοινωνική αναγνώριση – ένας ατέρμονος αγώνας που άφηνε μια γεύση στάχτης. “Πάτα φρένο,” μου είχε ψιθυρίσει κάποτε ένας φίλος, “η ευτυχία κρύβεται στις μικρές στιγμές.” Κοίταξα τον ουρανό, ο ήλιος έβαφε τη θάλασσα πορτοκαλί.
Ξεκίνησα με τα απλά. Η ζέστη του καφέ στο χέρι, ο ήχος των πουλιών στο μπαλκόνι. Περπάτησα ξυπόλητος στην άμμο, η δροσιά στο πέλμα μια έκπληξη. Έφαγα με την οικογένεια, γέλια γέμιζαν το τραπέζι. Κράτησα το ημερολόγιο, χιλιάδες σκέψεις μελάνι. Βιβλία φιλοσοφίας, σινεμά με φίλους, μια βόλτα με το ποδήλατο. Το βασανιστικό κενό υποχωρούσε.
Δεν ήταν μαγεία, ήταν συνειδητότητα. Να κοιτάς, να αγγίζεις, να νιώθεις. Τα μικρά γίνονταν μεγάλα, η κάθε μέρα ένα μικρό θαύμα. Ο αγώνας δεν σταμάτησε, άλλαξε στόχο. Δεν κυνηγούσα πια την ευτυχία, την άφηνα να ανθίσει στα απλά, τα καθημερινά. Ένα χαμόγελο στον καθρέφτη, ένας σιωπηλός διάλογος με το ηλιοβασίλεμα. Ίσως αυτό είναι η ευτυχία: να πατάς φρένο και να ζεις.
Κώστας Ζίβας + ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη)