Περπάτησα μέρος του παλιού εθνικού δρόμου Αγίου Νικολάου – Νεάπολης. Άφησα το αυτοκίνητο λίγο πριν τη Χαράκα του Σαρολίδη.
Ο Κωνσταντίνος Νικ. Μασσάρος στο βιβλίο του Η νεότερη ιστορία του Αγίου Νικολάου» (Έκδοση Κόμματος Φιλελευθέρων, 1980) αναφέρει ότι «ο δικηγόρος Σαρολιδάκης έγινε γνωστός διότι περνώντας για τη Νεάπολη από τη Χαράκα, υπεχρέωνε τον αμαξά να τον κατεβάσει να περάσει με τα πόδια για το φόβο να μην πέσει, εξ ου και ονομάσθη η Χαράκα του Σαρολίδη. Υπάρχει και οδός Σαρολίδη στο μώλο». Ο Νίσπιτας αναφέρει το Σαρολίδη ως δικολάβο (νομικό που χωρίς να έχει την ιδιότητα του δικηγόρου, αναλάμβανε να παρέχει νομικές υπηρεσίες).
Εντυπωσιακές ήταν οι εικόνες στην κορφή της Χαράκας, με τις… ατρόμητες κατσίκες να είναι σκαρφαλωμένες στην άκρη του γκρεμού.
Ο δρόμος αυτός μέχρι τα μέσα του 1939 ήταν χωματόδρομος! Η εφημερίδα «Ο Λαός», στις 13 Αυγούστου του 1939 έγραφε: «Ήρχισε η πισόστρωσις του δρόμου Αγίου Νικολάου Νεαπόλεως η οποία ασφαλώς θα συμπληρωθή μέχρι του Σεπτεμβρίου και έτσι η συγκοινωνία μεταξύ των δύο πόλεων θα ευχερανθή» (Μαρία Σωρού).
Ο δρόμος, ενώ περνάει μέσα από όμορφα σημεία του Μεραμπέλλου, δυστυχώς μας δυσφημεί καθώς κατά μήκος όλης της διαδρομής του, στις πιο πολλές ρεματιές του Ξεροπόταμου, υπάρχουν πεταμένα πολλά μπάζα και πάσης φύσεως άχρηστα αντικείμενα.
Φτάνοντας στη διασταύρωση προς οροπέδιο Λασιθίου, τα γράμματα στις επιγραφές δε φαίνονται από την πολυκαιρία. Ευτυχώς οι επισκέπτες μας έχουν τα GPS. Άλλωστε, ποιός νοιάζεται! Όπως πάει, το Οροπέδιο, χρόνο με το χρόνο, αποκόπτεται από το νομό Λασιθίου! Ακόμα και η Πολιτεία φρόντισε είσοδο και έξοδο προς το Οροπέδιο, από τα Μάλια, μόνο για τους κατοίκους του νομού Ηρακλείου. Απαράδεκτο είναι να μην είχε γίνει ταυτόχρονα και σύνδεση για του κατοίκους του δικού μας νομού, ώστε να μην πρέπει να… ψαχνόμαστε στα στενά των Μαλίων.
ΛΕΩΝ.Κ.