Αν περπατήσετε στην παραλία του Αλμυρού θα παρατηρήσετε ότι κατά μήκος της, εκεί που τελειώνει η άμμος, ευδοκιμεί ένα αυτοφυές φυτό η ονομασία του οποίου είναι ερύγγιο το παράλιο ή γαλανόχορτο (Eryngiummaritimum). Το συναντάμε συχνά σε αμμώδεις παραλίες. Έχει μεγάλα αγκαθωτά, ασημοπράσινα ή κυανοπράσινα, φύλλα, με μικρά όμορφα άνθη που έχουν μπλε χρώμα.
* Στο μακρινό παρελθόν από τις ρίζες του έφτιαχναν κεριά, ενώ πίστευαν ότι έχει αφροδισιακές ιδιότητες. Σε κάποια μέρη η ρίζα του τρώγεται και λέγεται ότι έχει γεύση κάστανου. Ο Διοσκουρίδης μας πληροφορεί, ότι όταν είναι μικρό, νέο και τρυφερό το μαζεύουμε ως λαχανικό. Επίσης το συνιστά ως φάρμακο, το οποίο βοηθά στην αποβολή των αερίων του πεπτικού συστήματος και σε αυτήν του την ιδιότητα οφείλει και την ονομασία του: «Ηρύγγιον» ή «ερύγγιον», από το ρήμα «ερυγγάνω», του ρήματος «ερεύγομαι» και «ρεύγομαι», που σημαίνει: «εκπέμπω διά του στόματος αέρα εκ του στομάχου».
* Δυστυχώς το φυτό αυτό δεν το προσέχουμε και συχνά το ποδοπατούμε, με συνέπεια να απειλείται το είδος και να κινδυνεύει να ελαττωθεί ή και να εξαφανισθεί. Επίσης κατά τις εργασίες καθαρισμού των παραλιών στην αρχή της τουριστικής περιόδου, συμβαίνει να μην αναγνωρίζεται η σημασία του και να καταστρέφεται, σαν κάτι το ενοχλητικό ή και κακό. Επειδή λοιπόν απειλείται, οφείλουμε να το προστατεύσουμε, για να διατηρηθεί και στο μέλλον.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ