Σχεδόν κάθε μέρα θα περπατήσω έξω από το εγκαταλειμμένο και ανεκμετάλλευτο κτήριο του παραλιακού δρόμου (οδός Κουνδούρου), γνωστό με το όνομα «Φρουραρχείο», καθώς η τελευταία χρήση του είχε σχέση με την Στρατολογία. Η νέα σκέψη που έκανα είχε σχέση με την παρατήρηση ότι την εποχή που κτίστηκε, προτεραιότητα του όποιου μελετητή δεν ήταν η παραλιακή ωραία θέα προς τη θάλασσα, αλλά η ενδοχώρα. Στο «Φρουραρχείο» η κεντρική είσοδος δεν είναι από την πλευρά της θάλασσας, αλλά από την πίσω πλευρά, τη σημερινή οδό Στρατηγού Κόρακα, δίπλα από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Επί του παραλιακού δρόμου βλέπουμε 5 παράθυρα και ένα σχετικά μικρό μπαλκόνι. Συμπέρασμα; Άλλες ήταν οι προτεραιότητες τότε και άλλες στις μέρες μας!
* Από αυτό το μικρό μπαλκόνι του «Φρουραρχείου» μίλησε, το 1923, ο Νικόλαος Πλαστήρας την εποχή που το κτήριο λειτούργησε ως υγειονομείο, περίοδο της πρώτης χρήσης του, μας ενημέρωσε η ιστορικός Μαρία Σωρού. Υπάρχει φωτογραφία του 1905 που δείχνει να έχει κτιστεί το ισόγειο, αλλά δε φαίνεται αν είναι ημιτελές ή όχι. Γύρω στο 1915 πάντως είναι ολοκληρωμένο. Δεν ξέρουμε πότε θεμελιώθηκε ούτε και πότε μετατράπηκε σε Φρουραρχείο. Υποθέτουμε μετά τη λειτουργία του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου, δηλαδή λίγο πριν το 1940, όπου θα εγκαταστάθηκε η υγειονομική υπηρεσία.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ