Τη σωστή διάσταση στην μετά τη φωτιά κατάσταση της Ιεράπετρας, αναλύει ο Παύλος Δασκαλάκης… επειδή πολλά θα ακουστούν για δενδροφύτευση των καμένων περιοχών. Θεωρώ τις σκέψεις του και ως μηνύματα αισιοδοξίας παρά το ότι είναι νωρίς ακόμα:
«Δυστυχώς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ως άνθρωποι για να ξαναπρασινίσουμε τα καμένα! Στις καμένες περιοχές προηγούνται αντιπλημμυρικά έργα, υλοτόμηση των καμένων δέντρων (90% πεύκα) και αναμονή βροχοπτώσεων που θα καθαρίσουν την μαυρίλα και στη συνέχεια η αναδάσωση θα ξεκινήσει από μόνη της.
»Πως γίνεται; Στην καμένη περιοχή βρίσκονται θαμμένοι εκατομμύρια σπόροι. Όλων των ειδών των θάμνων, αλλά και πεύκων. Θα αρχίσουν σταδιακά να φυτρώνουν οι θάμνοι και θα γεμίσει ο τόπος σε μια 5ετια με θυμάρια, σκίνους, χαρουπιές. Δειλά -δειλά μετά τα 5 χρόνια θα αρχίσουν να βλασταίνουν τα πεύκα. Θα μεγαλώνουν τα πεύκα και σε 20 με 30 χρόνια η σκιά τους θα αρχίσει να σκεπάζει τους θάμνους. Οι θάμνοι σιγά- σιγά θα αφανιστούν. Όχι όλοι, διότι σε ορισμένα σημεία για διάφορους λόγους θα επιζήσουν. Σε 50 χρόνια θα έχουμε ένα νέο πευκοδάσος που θα απολαύσουν οι επόμενες γενιές. Σε 100 χρόνια, εάν δεν ξανακαεί από ανθρώπινη αιτία, θα καεί από μόνο του. Τότε όμως θα κάνει 200 χρόνια για να ξαναγεννηθεί.
» Με το ζόρι ξαναπρασίνισμα δεν γίνεται! Το άγριο πεύκο, αυτό που φύεται εκεί που η φύση του το επιτρέπει, που μεγαλώνει σε πολύ δύσκολες συνθήκες, αργά και σταθερά, δεν παθαίνει τίποτα. Η μοίρα του και ο κύκλος του αρχίζει και τελειώνει με την φωτιά», αναφέρει ο Παύλος και συμφωνούμε απόλυτα.
Έχουμε πολλά παραδείγματα, από άλλες φωτιές, που τα επιβεβαιώνουν. Γύρω από τις Μάλλες και την Καλαμαύκα, το δάσος ξαναγεννιέται. Το ίδιο μεταξύ Καθαρού και Μαλλών, μετά την προ 9 ετών (2016) μεγάλη φωτιά, όπου εκατοντάδες νέα πευκάκια μεγαλώνουν σιγά- σιγά. Το βλέπουμε στο δάσος στο Βαθύ, μετά την προ 5 ετών (2020). Η μοίρα του και ο κύκλος του δάσους αρχίζει και τελειώνει με την φωτιά.
ΛΕΩΝ. Κ.
