Περιπλανώμενος στο Καλό Χωριό, κοντά στη μοναδική παραλία Βούλισμα παρατήρησα αρκετά ανθισμένα θυμάρια, που ξεχωρίζουν την ξερή εποχή που διανύουμε. Όπως και τα περισσότερα φυτά και δένδρα, όπου έχω δει θυμάρια φέτος είναι στα καλύτερά τους. Πρόκειται για έναν πολυετή με μεγάλη αντοχή θάμνο. Έχει πολύ δυνατό και ευχάριστο άρωμα. Ανθίζει το καλοκαίρι και βγάζει μικρά ανθάκια χρώματος μωβ στις κορυφές των κλαδιών του. Σε έρευνα που έγινε μετά τον έλεγχο πολλών ειδών μελιού από ολόκληρο τον κόσμο, ανέδειξε πρώτο και με διαφορά το θυμαρίσιο μέλι.
* Στη διάρκεια της περυσινής επίσκεψής μου στη γειτονική Κάσο, ακούσαμε κατοίκους του νησιού να μας λένε ότι υπάρχει μεγάλη παραγωγή μελιού στο νησί. Όμως η ποσότητα της περσινής χρονιάς ήταν ελάχιστη γιατί το θυμάρι ήταν ελάχιστο.
* Στο περιοδικό National Geographic διάβασα ότι σε πολλά νησιά του Αιγαίου, οι σύγχρονες γεωργοκτηνοτροφικές πρακτικές έχουν ως θύμα το θυμάρι, το αρωματικό φυτό που είναι σημείο αναφοράς της χλωρίδας αλλά και της γενικότερης πολιτισμικής ταυτότητας της χώρας μας. Εδώ και τριάντα χρόνια, η προσεκτική εκμετάλλευση των βοσκοτόπων των νησιών -συνήθως με το διζωνικό σύστημα, δηλαδή ποτέ βόσκηση στον ίδιο χώρο για δύο συνεχόμενες χρονιές- έδωσε τη θέση της σε ένα φαύλο κύκλο πυρκαγιών, υπερβόσκησης και επιδοτήσεων. Στην Κάσο η αλλαγή βόσκησης γίνεται κάθε χρόνο. Να σημειώσουμε ότι το θυμάρι, μετά από μια φωτιά, δύσκολα επανέρχεται… σε αντίθεση με την αστοιβίδα, που είναι προσαρμοσμένη και στη φωτιά, αλλά και στη βόσκηση.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ