Με το αρχαίο δράμα και την τέχνη του θεάτρου «συναντήθηκαν» φέτος 35 παιδιά της Δ΄τάξης του 1ου δημοτικού σχολείου Αγίου Νικολάου, που θα μας παρουσιάσουν την Τρίτη 13 Ιουνίου στο κινηματοθέατρο ΡΕΞ τους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη, την αρχαιότερη σωζόμενη κωμωδία.
Με την καθοδήγηση της θεατρολόγου-σκηνοθέτιδος (και με πορεία 20 χρόνων στο θέατρο ως ηθοποιός) της Δ΄τάξης Κατερίνας Παυλάκη και με τη συνδρομή και επιμέλεια και της μουσικού Πάτρας Φαρσάρη οι μαθητές-τριες δούλεψαν από τις γιορτές των Χριστουγέννων και μετά και θα παρουσιάσουν στη σκηνή τη δουλειά που με αγάπη και μεράκι καταπιάστηκαν, αποχαιρετώντας έτσι και το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής που ολοκληρώνει τον κύκλο του στην Δ’ τάξη.
Η παράσταση θα αρχίσει στις 8 το βράδυ και διοργανώνεται με την υποστήριξη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου δημοτικού σχολείου Αγίου Νικολάου και του ΠΑΟΔΑΝ.
«Μετά από χρόνια εσωστρέφειας
αποφασίσαμε φέτος να ‘βγούμε προς τα έξω’»
Μετά από χρόνια λόγω πανδημίας και περιοριστικών μέτρων και της συνεπαγόμενης εσωστρέφειας που είχε επέλθει και στη σχολική πραγματικότητα, «αποφασίσαμε φέτος να ‘βγούμε προς τα έξω’» δηλώνει στην ΑΝΑΤΟΛΗ η κ. Παυλάκη. Με αυτό το «αρχαίο μιούζικαλ» όπως λέει η ίδια στα παιδιά «που δεν μπορούν ακόμη να κατανοήσουν την αρχαία κωμωδία».
Η ίδια βρίσκεται στα μέρη μας τα τελευταία δυο χρόνια και φέτος, αφότου βρήκε όπως λέει τα «πατήματά» της, έστησε το όλο εγχείρημα, με τη βοήθεια της κ. Φαρσάρη που επιμελήθηκε τόσο τη μουσική διδασκαλία (στην παράσταση χρησιμοποιείται η μουσική διασκευή του Διονύση Σαββόπουλου «Αχαρνής / Ο Αριστοφάνης Που Γύρισε Από Τα Θυμαράκια») την οποία και έφερε στα «μέτρα» των παιδιών αλλά και τα κοστούμια. Και φυσικά με τη βοήθεια όλων των μαθητών-τριών που συμμετείχαν. «Για μένα κάθε χρονιά στο τέλος πρέπει να έχει μία παράσταση ως εμπειρία και σημείο αναφοράς στη ζωή των παιδιών και ως ένα κλείσιμο για το μάθημά μου, τη Θεατρική Αγωγή που σταματά στην Δ΄τάξη».
Ανάμεσα στα 35 συνολικά παιδιά (18 από το πρώτο και 17 από το δεύτερο τμήμα), συμπεριλαμβάνεται και ένα παιδάκι που είχε έλθει πέρυσι στα μέρη μας από την Ουκρανία «και παρότι δεν μιλά πολύ καλά τη γλώσσα, εντούτοις έχει ενσωματωθεί» σύμφωνα με την κ. Παυλάκη. «Όλα τα παιδιά έχουν έναν ρόλο, προσφέρουν στην παράσταση, φαίνονται στην παράσταση, κάνουν κάτι το οποίο τα ευχαριστεί και αυτό είναι σημαντικό και για το έργο».
«Τα παιδιά κάνουν το θαύμα τους, όπως πάντα»
Παρότι, όπως λέει, οι ώρες της Θεατρικής Αγωγής είναι περιορισμένες, «τα παιδιά κάνουν το θαύμα τους, όπως πάντα. Και σε αυτό ποντάρουμε. Εγώ νιώθω ότι με έναν τρόπο τα ‘κουρδίζω’ ώστε να εκφράσουν τον καλύτερό τους εαυτό και να το ευχαριστηθούν, να έλθουν σε επαφή με το κείμενο, τι σημαίνει ομάδα, τι σημαίνει παίζω σε μία παράσταση, τι ευθύνες έχω, τι μπορεί να συμβεί και εγώ πρέπει να είμαι συγκεντρωμένος και να έχω όλα τα αντανακλαστικά μου σε ετοιμότητα», τονίζει η κ. Παυλάκη. «Είναι μεγάλη και σοβαρή μαθητεία η συμμετοχή σε μια θεατρική παράσταση για ένα παιδάκι σε αυτή την ηλικία, το ωριμάζει σε όλα τα επίπεδα».
Πώς επιλέχθηκε το έργο;
Στο ερώτημα πώς και γιατί επελέγη το συγκεκριμένο έργο του Αριστοφάνη, η κ. Παυλάκη απαντά πως ένα προσωπικό της βίωμα έπαιξε το δικό του ρόλο σε αυτό. «Εγώ έρχομαι από την περιοχή Αχαρνές στην Αθήνα. Εκεί ως παιδί η πρώτη μου παράσταση που με καθόρισε ήταν οι ‘Αχαρνής’ του Αριστοφάνη. Μεγαλώνοντας, ανακαλύφθηκε ένα αρχαίο θέατρο στη γειτονιά μας. Ήμασταν μια ομάδα παιδιών, από τους οποίους περισσότεροι γίναμε ηθοποιοί, που με διάφορους τρόπους προσπαθούμε αυτό το αρχαίο θέατρο με διάφορους τρόπους να το αναδείξουμε. Και προσπαθούμε ώστε να γίνουν όλες οι νομικές ενέργειες ώστε τα γύρω σπίτια να γκρεμιστούν, να πάρουν οι άνθρωποι τα χρήματά τους και όλο αυτό να ανοιχτεί και να αλλάξει το προφίλ, η κουλτούρα της περιοχής. Με έναν τρόπο λοιπόν έχω ασχοληθεί με τους ‘Αχαρνής’. Και επειδή είχα πάνω από 10 χρόνια να το πιάσω το έργο, είπα μέσα μου ΄πρέπει να το κάνω και για αυτά εδώ τα παιδιά’. Κάθε φορά που καταπιάνομαι, βλέπω το κείμενο από άλλα σημεία».
ΝΙΚΟΣ ΣΓΟΥΡΟΣ