Εχει θητεία στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως δημοτικός σύμβουλος Αγίου Νικολάου 23 χρόνια ήδη και θα κλείσει τα 25, με τη λήξη της τρέχουσας δημοτικής περιόδου. Ο Γιώργος Καλογεράκης είναι το δεύτερο, παλαιότερο, μετά τον Δήμαρχο Αντ. Ζερβό, εν ενεργεία αιρετό μέλος του παρόντος Δημοτικού Συμβουλίου Αγίου Νικολάου. Όπως δήλωσε την περασμένη Κυριακή, είναι αποφασισμένος να μη ξαναθέσει υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές, κλείνοντας έτσι την επόμενη, εκλογική χρονιά, 25χρονη προσφορά στα κοινά του Δήμου Αγίου Νικολάου.
Τα τελευταία 7,5 χρόνια θήτευσε ως πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Υπήρξε – αν όχι ο στενότερος – στον κύκλο των «εξ απορρήτων» συνεργατών του Αντώνη Ζερβού, με τον οποίο συνδέεται με προσωπική φιλία, παρά το γεγονός ότι πολιτικά ανήκουν σε διαφορετικούς χώρους. Μεγάλωσαν, όμως στην ίδια γειτονιά και για τη γενιά τους, οι δεσμοί που καλλιεργούνταν εκείνες τις εποχές, σε κείνες τις συνθήκες, έχουν το αξιακό πρόθεμα και αποτελούν κώδικα τιμής, που τήρησαν μεταξύ τους. Ετσι, τίμησαν και τιμούν αλλήλους, μέχρι και σήμερα…
Ο Αντώνης Ζερβός πρότεινε στον Γιώργο Καλογεράκη την ανανέωση της θητείας του, κάτι που δεν αποδέχθηκε ο κ. Καλογεράκης. Επαγγελματικοί και οικογενειακοί λόγοι συνέτειναν στην απόφασή του να μην αποδεχθεί πρόταση του δημάρχου για ανανέωση της θητείας του στην προεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου. Αυτό εξ άλλου ανακοίνωσε και στη συνεδρίαση του Δ.Σ. για τις δημαιρεσίες, την περασμένη Κυριακή. Υπάρχει όμως και άλλος ένας λόγος, τον οποίο ο κ. Καλογεράκης πρόσθεσε στην ΑΝΑΤΟΛΗ.
«Στην απόφασή μου αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο και άλλος ένας λόγος. Η θητεία μου ως προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου αμφισβητήθηκε. Κατηγορήθηκα για επίδειξη υπερβάλλουσας αυστηρότητας στην τήρηση των χρόνων ομιλίας των δημοτικών συμβούλων, για αυταρχισμό, για έλλειψη συναίνεσης. Ακόμη και στην ειδική συνεδρίαση, ο κ. Ανδριώτης ισχυρίστηκε ότι ήμουν «ο πρόεδρος του Δημάρχου» και όχι όλου του Δημοτικού Συμβουλίου! Αλλά εγώ δεν έκανα τίποτα άλλο από το να εφαρμόσω το νόμο, λειτουργώντας κατά την εμπειρία μου. Αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφασή μου, γιατί δεν είμαι λάτρης αξιωμάτων. Αποχώρησα λοιπόν παραχωρώντας τη θέση μου σε άλλον συνάδελφο, που να μην είναι τόσο… «αυταρχικός» και «μη συναινετικός», όπως κατηγορήθηκα εγώ…».
Στην ερώτηση, μήπως, πέραν αυτών, δεν επέδειξε ο ίδιος τη διπλωματικότητα, που πιθανόν να απαιτεί η θέση του προέδρου, ο κ. Καλογεράκης απάντησε:
«Δε φημίζομαι για τη διπλωματία μου… Έχω κάνει την αυτοκριτική μου. Δεν ελίσσομαι, ίσως, όπως άλλοι. Είμαι άνθρωπος που θα εκφράσω ωμά την αλήθεια. Δεν είμαι άνθρωπος των μίντια, το γνωρίζεις και εσύ προσωπικά, που είσαι πολλά χρόνια δημοσιογράφος. Είμαι 25 χρόνια στα κοινά του τόπου και είναι ζήτημα αν έχεις δει τη φωτογραφία μου στην εφημερίδα 5 – 6 φορές…».
Στην επισήμανση, ότι ως πρόεδρος επιχείρησε να τροποποιήσει τον ισχύοντα Κανονισμό Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, κατόπιν και της πίεσης της μειοψηφίας, εντούτοις δεν το πέτυχε, γεγονός που καταγράφηκε ως μια προσωπική πολιτική «ήττα», ο πρώην πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, είπε:
«Σίγουρα, ήταν ήττα… Αν και υπήρξε συμφωνία κυρίων για την τροποποίηση του παρεχόμενου χρόνου σε κάθε δημοτική ομάδα, στην πρώτη εφαρμογή του την καταστρατήγησαν στην πράξη! Θεωρούσα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο υπάρχων Κανονισμός είναι εξαιρετικός, δεν αμφισβητήθηκε στο παρελθόν, τον συνέταξε ο Γιάννης Δατσέρης – άνθρωπος με μεγάλη εμπειρία στα κοινά και δημοκρατικές πεποιθήσεις. Ο καθένας – ειδικά οι νεοεκλεγέντες στο Δημοτικό Συμβούλιο – νόμιζαν ότι ο καθένας μπορεί να μιλά όποτε θέλει και όσο θέλει και να επαναλαμβάνει θέσεις και απόψεις, ασχέτως αν ο προηγούμενος ομιλητής αναφέρθηκε στα ίδια. Παρά τις επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις μου, να μην επαναλαμβάνονται για λόγους οικονομίας της συζήτησης, συνέχιζαν. Το έκαναν για λόγους αυτοπροβολής»; αναρωτήθηκε…
Τον ρώτησα, αν στην πολύχρονη πορεία του στα κοινά, διαπιστώνει μεγάλες αλλαγές στο χώρο της Αυτοδιοίκησης. «Εχουν αλλάξει πολλά, όπως έχουν αλλάξει πάρα πολλά και στη ζωή μας γενικά. Παλαιότεροι πολιτικοί, δεν ήταν τόσο παθιασμένοι με την εξουσία ή αυταρχικοί. Για το Δημοτικό Συμβούλιο, έχω να παρατηρήσω ότι χαρακτηριζόταν από μεγαλύτερο σεβασμό μεταξύ των αιρετών μελών του. Υπήρχε εκτίμηση στην προσωπικότητα του ενός προς τον άλλον. Δεν θυμάμαι περίπτωση να κατεβαίνει δημοτικός σύμβουλος υποψήφιος πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και να μην τον ψηφίζομε… Στην ψηφοφορία της περασμένης Κυριακής, προτάθηκε από την πλειοψηφία, όπως προβλέπει ο νόμος, ως πρόεδρος η κ. Δέσπω Καρνιαδάκη, η οποία δεν έχει δώσει στο παρελθόν κανένα δικαίωμα να κατηγορηθεί ότι δεν είναι δημοκρατική ή μη συναινετική και έλαβε μόλις 11 ψήφους από τους 20 παρόντες δημοτικούς συμβούλους. Πού είναι το δείγμα συναίνεσης από το σώμα; Δεν μπορώ να εννοήσω με ποιο κριτήριο η μειοψηφία αρνήθηκε ψήφο στην κ. Καρνιαδάκη. Βέβαια, ως «απάντηση» στη στάση της αυτή, η πλειοψηφία στη συνέχεια δεν ψήφισε το πρόσωπο που υπέδειξε η μείζονα μειοψηφία ως αντιπρόεδρο του Δ.Σ. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτό αλλά δεν είχα και την εξουσία να επιβάλλω κάτι διαφορετικό. Θα έπρεπε το προεδρείο να ψηφιστεί σύσσωμο από όλους! Δεν μπορείς να απαξιώνεις εκ προοιμίου κάποιον πριν δώσει δείγμα γραφής για το πώς θα λειτουργήσει. Είναι μια αντίδραση, που δεν μπορώ να ψυχολογήσω…», είπε ο κ. Καλογεράκης.
Και πρόσθεσε: «Οσον αφορά την μομφή του κ. Ανδριώτη, ότι υπήρξα «πρόεδρος του δημάρχου», ο επικεφαλής της «Νέας Πορείας» θα έπρεπε πριν εκφραστεί με τέτοιο τρόπο, να σεβαστεί ως συνάδελφος ιατρός και μέλος του δημοτικού συμβουλίου, ότι έχω τη δική μου προσωπικότητα και ότι δεν είμαι κανένας τυχαίος στην τοπική κοινωνία. Έχω φτύσει αίμα για να καταξιωθώ ως όνομα, ως άνθρωπος και ως ιατρός. Δεν είμαι «ουρά» κανενός. Αλλά είπε ο μέγας φιλόσοφος Αριστοτέλης, ότι ένας άνθρωπος που δε γεννήθηκε σε έναν τόπο, όσο και αν τον αγαπήσει, δεν θα μπορέσει να καταφέρει να αγαπήσει τον τόπο αυτόν όσο ένας που γεννήθηκε εκεί. Και ο λόγος είναι ότι του λείπουν τα παιδικά βιώματα στον τόπο αυτόν… Άρα ο Γιάννης Ανδριώτης δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αγαπά τον τόπο αυτόν περισσότερο από μένα».
«Σφάλματα, έχω κάνει, σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια εξέφρασα και κάποιες λαθεμένες απόψεις, αλλά είμαι από τους ανθρώπους που αφουγκράζονται», παραδέχθηκε ο Γιώργος Καλογεράκης.
Τον ρώτησα, αν θεωρεί ότι υπήρξαν στιγμές που αισθάνεται ότι ξέφυγε, υπερβαίνοντας τα όρια, αν και θα μπορούσε να χειριστεί μια οξυμένη κατάσταση σε συνεδρίαση του Δ.Σ. ενώ θα μπορούσε να έφερνε καλύτερο αποτέλεσμα ένας πιο ήπιος χειρισμός από μέρους του. «Σαν άνθρωπος είμαι παρορμητικός. Παρ’ όλο που ως χειρουργός έχω εκπαιδευτεί να είμαι ψύχραιμος και πιο συντηρητικός. Ξεφεύγω στις περιπτώσεις, που παρά τις εκκλήσεις μου, δημοτικοί σύμβουλοι επίμονα αδιαφορούσαν στην τήρηση του χρόνου και γενικότερα στον Κανονισμό Λειτουργίας, προκειμένου το θεσμικό όργανο που υπηρετούμε όλοι μας να μπορέσει να ανταποκριθεί στην αποστολή του. Παρορμητικά, επίσης αντιδρούσα, όταν άκουγα από πλευράς της μειοψηφίας να κρίνει το καλό, επιζητώντας το τέλειο. Αλλά η πολιτική – κατ’ εξοχήν στο χώρο της Αυτοδιοίκησης – είναι η επιστήμη του εφικτού και όχι του ιδεατού. Κρατώ το ρητό που επιγράφεται έξω από πολλά χειρουργεία στο εξωτερικό, κάτι που το κρατώ και εγώ ως βίωμα, ότι, «το τέλειο είναι εχθρός του καλού»…
Στην ερώτηση, γιατί αποφάσισε να μην εμπλακεί ξανά στα δημοτικά πράγματα μετά το 2023, ο κ. Καλογεράκης είπε ότι υποστηρίζει την άποψη ότι «άνθρωπος – πολιτικός ή καλλιτέχνης ή αθλητής – πρέπει να αποχωρεί, με το κεφάλι ψηλά, πριν αρχίσει να κάνει σφάλματα». «Αν και δεν είμαι σε ηλικία που να απαγορεύει κανείς νόμος την ανάμειξη στη διαχείριση των κοινών υποθέσεων, ο πατέρας της Ψυχιατρικής Σ. Φρόιντ, λέει ότι πέραν μιας ηλικίας, ο άνθρωπος χάνει τον ενθουσιασμό, την ορμή, τον οραματισμό του και παρουσιάζει προβλήματα υγείας που τον εμποδίζουν να συγκεντρωθεί στο σκοπό της αποστολής που σου εμπιστεύονται οι συμπολίτες σου. Τότε, θα πρέπει να ανοίγεις δρόμους σε νεώτερους…»
«Εγώ, σε ψήφισα γιατρέ μου»! Ζήτησα από τον Γιώργο Καλογεράκη να μου σχολιάσει, αν ισχύει και σήμερα εκμετάλλευση από πλευράς ιατρών της ψυχολογικής εξάρτησης του ασθενή από τον ιατρό του, όταν ο θεράπων αποφασίσει να κατέβει στον πολιτικό στίβο και ζητά την ψήφο από τον δημότη που πέρασε και θα ξαναπεράσει από το ιατρείο του…
Ο Γιώργος Καλογεράκης απάντησε: «Το λειτούργημά μας – που σήμερα ενδεχομένως έχει καταλήξει επάγγελμα – έχει άμεση σχέση με πολύ κόσμο. Πολλές φορές, οι άνθρωποι που μας ψηφίζουν, το κάνουν χωρίς να έχουμε καμιά ιδιαίτερη προσφορά προς αυτούς, εντούτοις όντως αναπτύσσεται μια εξάρτηση από το γιατρό, ο οποίος αν είναι και ευαίσθητος και φιλότιμος άνθρωπος, αναπτύσσονται και φιλικές σχέσεις. Δεν είναι αθέμιτο, όμως να ζητά την ψήφο. Γιατί, αν αντιμετωπιστεί αυστηρά, τότε κανείς ιατρός δεν θα έπρεπε να θέτει υποψηφιότητα. Και γω πολλούς ψήφους τους έπαιρνα από ανθρώπους, λόγω του επαγγέλματός μου. Αλλά μήπως, οι πολιτικοί μηχανικοί, δεν έχουν πλεονέκτημα έναντι όλων ημών, γνωρίζοντας τον τρόπο διαχείρισης τεχνικών έργων και τη νομοθεσία περί κατασκευών; Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι θεμιτό να υποβάλουν υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές;»
Τον ρώτησα, πώς αξιολογεί το αποτέλεσμα των δημοτικών αρχών που διοίκησαν το Δήμο τις τελευταίες δεκαετίες, οι δήμαρχοι των οποίων στην μεγάλη πλειοψηφία τους ήταν πολιτικοί μηχανικοί… Απάντησε: «Προσπάθησαν. Σε κάποιες των περιπτώσεων μπορεί να μην πρόσθεσαν θετικά, αλλά δεν συνέβαλαν και αρνητικά».
Μήπως άνθρωποι με εμπειρία στην Αυτοδιοίκηση αποχωρούν, λόγω του πνιγηρού εναγκαλισμού του κεντρικού κράτους προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενός ασφυκτικού ελέγχου και της ομηρίας που συντηρείται λόγω της διαρκούς αποστελέχωσης των δήμων;
«Είναι μια μεγάλη αλήθεια. Την τελευταία, ειδικά, δεκαετία, η Αυτοδιοίκηση φορτώνεται με επουσιώδεις αρμοδιότητες, ενώ μειώνονται τα έσοδά της, χωρίς να παραχωρούνται ούτε πόροι ούτε προσωπικό. Μας φορτώνει με υποχρεώσεις όπως π.χ. η συντήρηση σχολικών κτιρίων και αθλητικών υποδομών, χωρίς χρηματοδότηση. Ενας λόγος που αποχωρούν πολλοί είναι ότι δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε πλέον… Αλλά δεν είναι αυτοί οι λόγοι της δικής μου αποχώρησης».
Ζήτησα από τον πρώην πρόεδρο του Δ.Σ. να σχολιάσει με λίγες λέξεις, τέσσερα πρόσωπα.
Αντώνης Ζερβός: «Αν και μπορεί να θεωρηθώ μη αντικειμενικός, λόγω της φιλίας μας, τον θεωρώ τέρας εργατικότητας, άνθρωπο με όραμα, έντιμο, γνώστη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν είναι τυχαίο ότι εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος και τις δύο σε ιδιαίτερα δύσκολες εποχές…
Νίκος Κοκκίνης: «Δεν γνωρίζω προσωπικά, καλά, τον άνθρωπο. Η πρώτη και μοναδική στενή συνεργασία που είχαμε ήταν όταν ήταν διοικητής του ΓΝΑΝ και εγώ αγροτικός ιατρός. Εκτοτε υπηρέτησε σε πολιτικές και δημόσιες θέσεις και έλειπε από τον Αγιο Νικόλαο. Μπορεί να είναι ικανός άνθρωπος, να έχει υψηλό IQ – δεν το γνωρίζω. Δεν μπορώ να πιστέψω, όμως, ότι διαθέτει την εμπειρία, τις γνώσεις από το παρελθόν μέχρι σήμερα για να αμφισβητεί το έργο των προηγούμενων δημάρχων Αγίου Νικολάου και ειδικά του Αντ. Ζερβού. Θεωρώ ότι είναι ικανός και έξυπνος άνθρωπος, αλλά δε μου έχει δώσει ικανά στοιχεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ωραία όσα λέει, αλλά αφορούν το ιδεατό και στην πολιτική, ειδικά σε τοπικό επίπεδο, το ζητούμενο είναι το ευκταίο και εφαρμόσιμο».
Γιάννης Ανδριώτης: «Είναι πολύ καλός συνάδελφος, ιατρός και τα όσα είπε για μένα περί εξασφάλισης ψήφων λόγω επαγγέλματος, μπορεί να ισχύει και γι΄αυτόν… Εχω την αίσθηση ότι η φωνή του μέσα στο Δ.Σ. δεν έχει ουσιώδη σημασία. Είναι ειδικά ο άνθρωπος που υποστηρίζει κατ’ εξοχήν το ιδεατό. Και πολλές φορές τάσσεται «και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα…», αλλά αυτό το θεωρώ κατ’ εξοχήν λαϊκιστική στάση. Ως πολιτικό πρόσωπο δεν χαίρει της εκτίμησής μου».
Γιώργος Φιλιππάκης: «Ανήκει σε μια παράταξη με τα πιστεύω της, τα οποία εφαρμόζει. Σε ορισμένες περιπτώσεις που χρειάστηκε, υπήρξε συναινετικός. Με βάση την κομματική του τοποθέτηση, η ψήφος του είναι πάντα δέσμια του χώρου αυτού. Αλλά δεν έκανε κακό και δεν αντέδρασε σε προτάσεις ούτε προκάλεσε προβλήματα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Είναι χαρακτήρας χαμηλών τόνων και τον συμπαθώ ως άτομο».
Τέλος τον ρωτήσαμε, ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να συγκεντρώνει ο επόμενος δήμαρχος του Αγίου Νικολάου. Απάντησε: «Θα πρέπει να είναι νέος, να έχει ενθουσιασμό, με γνώση και η γνώση αυτή μπορεί να πηγάζει μόνο από την εμπειρία αποκτημένη από τον ενασχόλησή του με τα κοινά του Δήμου. Ο άνθρωπος που θα διεκδικήσει τη δημαρχία, θα πρέπει να έχει πορεία και δείγμα γραφής στα δημοτικά πράγματα. Θεωρώ αδιανόητο να εμφανιστεί κάποιος αιφνιδίως, διεκδικώντας το δημαρχιακό θώκο, μην έχοντας επαρκή ενασχόληση με τα τοπικά προβλήματα», κατέληξε ο κ. Καλογεράκης.
ΝΙΚΟΣ ΤΡΑΝΤΑΣ