Τα παιδικά μου χρόνια θυμήθηκα διαβάζοντας απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Γιώργου Ιεραπετρίτη για το Σίσι (στο vrachassi.blogspot.com), το ψάρεμα με κέρτο. Είχα κι’ εγώ έναν κέρτο και ψάρευα στον παραλιακό δρόμο του Αγίου Νικολάου. Έβαζα μέσα σπασμένους αχινούς και έπιανα, κυρίως, γύλους, καλογρές και γαϊτανίδες.
Γράφει ο Γ. Ιεραπετρίτης ότι οι παλιοί κάτοικοι του Σισίου, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της οικογένειας, διέθεταν τις ελεύθερες ώρες τους για το ψάρεμα στα ακρογιάλια του Σισίου και της Αγίας Βαρβάρας. Το ψάρεμα γινότανε με κέρτους κυρίως από την ακτή. Οι κέρτοι έμοιαζαν με καλάθι, φτιαγμένο από λεπτό ξύλο μυρτιάς που το επάνω ανοιχτό μέρος κλεινόταν, αφήνοντας στο κέντρο έναν ομφαλό που τα ψάρια μπορούσαν να μπουν αλλά δεν μπορούσαν να βγουν παρά μόνο πέφτοντας στο καλάθι του ψαρά από το πορτάκι που διατηρούσε στο πλάι. Για δόλωμα χρησιμοποιούσαν αχινούς ανοιγμένους που τους τοποθετούσαν εξωτερικά και εσωτερικά στον κέρτο.
Λ.Κ.