Στο πεζοδρόμιο μπροστά από το Cafe Central του Αγίου Νικολάου υπάρχει μια κουκουναριά. Εμείς βέβαια όλα τα δένδρα του κεντρικού δρόμου τα λέμε πεύκα, αλλά… άλλο το κλασικό πεύκο και άλλο η κουκουναριά!
* Η κουκουναριά (Pinuspinea – Πεύκη η πίτυς) έχει μια χαρακτηριστική ομπρελοειδή μορφή (δεν υψώνεται όπως γνωρίζουμε τα κλασικό πεύκο), με κοντό κορμό και στρογγυλή επίπεδη κορυφή. Έχει ευλύγιστα βελονοειδή φύλλα ανά δυο, μήκους 10-18 εκατοστών. Οι κώνοι τους είναι ωοειδείς, μήκους 8-15 εκατοστών και χρειάζονται 36 μήνες για να ωριμάσουν, περισσότερο από κάθε άλλο πεύκο. Οι σπόροι είναι μεγάλοι, μήκους δύο εκατοστών, ανοιχτοί καστανοί με μια μαύρη επίστρωση που φεύγει εύκολα. Ο εδώδιμος σπόρος είναι γνωστός ως κουκουνάρι και χρησιμοποιείται στη μεσογειακή κουζίνα, με πιο γνωστή τη χρήση του ως βασικό συστατικό της ιταλικής σάλτσας πέστο.
* Η καλλιέργεια της κουκουναριάς μπορεί να προσφέρει ένα επιπλέον εισόδημα χωρίς ιδιαίτερες φροντίδες και με σχεδόν μηδενικό κόστος. Πρόκειται για ένα δέντρο που αναπτύσσεται εύκολα στη χώρα μας, αλλά επειδή δεν αξιοποιείται εισαγάγουμε το κουκουνάρι από χώρες του εξωτερικού, όπως η Τουρκία και η Ισπανία.
* H στρεμματική απόδοση της κουκουναριάς μπορεί να φτάσει τα 650 ευρώ τον χρόνο, μια διόλου ευκαταφρόνητη απόδοση για μια καλλιέργεια, η οποία έχει σχεδόν μηδενικό κόστος, καθώς δεν ξεπερνάει τα 60 ευρώ ανά στρέμμα. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι εκτιμούσαν την πλούσια θρεπτική αξία του και ίσως αυτός ήταν ο λόγος που το θεωρούσαν και σύμβολο ανδρισμού και γονιμότητας. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, μάλιστα, συνήθιζαν να σερβίρουν ένα είδος μπισκότου με κουκουνάρι που είχε ως κύριο στόχο την ενίσχυση των ερωτικών επιδόσεων.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ