Στην κορυφή της Τσίβης, σε υψόμετρο 1664 μέτρων συνάντησα 2 όμορφες πασχαλίτσες (Coccinella). Θα απαντήσω σε ερώτηση νέας ορειβάτισσας «γιατί ζουν εδώ ψηλά σε τόσο αντίξοες θερμοκρασίες;»
* Οι πασχαλίτσες το φθινόπωρο, όταν ελαττώνεται σημαντικά η λεία τους (οι αφίδες, που είναι μικροσκοπικά παρασιτικά έντομα) υφίστανται μια αναστολή στην ανάπτυξη των ωοθηκών (ονομάζεται αναπαραγωγική διάπαυση), που διαρκεί μέχρι και 9 μήνες. Τότε γίνονται πολύ λαίμαργες και αποθηκεύουν μεγάλα ποσοστά λίπους για να αντέξουν στις χαμηλές θερμοκρασίες στα μεγάλα υψόμετρα. Αυτό τους δίνει ένα ερέθισμα μετανάστευσης σε βιότοπους με χαμηλές θερμοκρασίες π.χ. βουνά με μεγάλο υψόμετρο. Οι χαμηλές θερμοκρασίες βοηθούν στη διατήρηση της «αναπαραγωγικής διάπαυσης» όλη τη περίοδο που δεν υπάρχει λεία (αφίδες). Όσο μικρότερο χρόνο διαρκεί η «αναπαραγωγική διάπαυση», τόσο επιλέγουν μεγαλύτερα υψόμετρα έτσι ώστε να συγχρονιστεί η έξοδος με την εμφάνιση των αφίδων την άνοιξη.
* Μόλις ανέβουν οι θερμοκρασίες την άνοιξη αναστέλλεται η διάπαυση, οι ωοθήκες ωριμάζουν και αυτά τότε παίρνουν την οδό επιστροφής σε βιότοπους όπου ευνοείται η ανάπτυξη των αφίδων ή της όποια λείας. Εάν δεν γινόταν αυτό, τότε οι ωοθήκες θα ωρίμαζαν λόγω υψηλών θερμοκρασιών στα χαμηλά υψόμετρα, οι πασχαλίτσες θα εξορμούσαν να βρουν τροφή (αφίδες) που δεν υπάρχουν και θα πέθαιναν. Γίνεται εδώ ένας συγχρονισμός ωρίμανσης ωοθηκών και ύπαρξης τροφής.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ