Η Μελίνα Ασλανίδου εκτός από μια από τις σημαντικότερες και πιο αντιπροσωπευτικές ερμηνεύτριες της νεότερης γενιάς του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού, είναι και μια παρουσία και ένας χαρακτήρας πληθωρικός, γεμάτος εγγενή ευαισθησία, αυθεντικότητα, ευγένεια και πάθος για τη ζωή και το τραγούδι και η περίπου εικοσάλεπτη τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε ήταν αρκετή για να μπορώ να υπερθεματίσω για τα παραπάνω.
Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές μελωδίες που πολλοί από μας πολλές φορές έχει τύχει είτε να απολαύσουμε, είτε να σιγοτραγουδήσουμε («Τι σου’ κανα και πίνεις», «Το λάθος», «Δεν έχω διεύθυνση», «Αόρατη Πληγή», «Ψηλά τακούνια») φέρουν την σφραγίδα του προσωπικού και χαρακτηριστικά ιδιαίτερου ηχοχρώματος της και της γεμάτης «σκάλες» φωνής της που ίσως δικαιολογεί η επαφή και η παρουσία της από την παιδική ηλικία σε χορωδίες που από νωρίς την έβαλαν σε ένα δρόμο.
Η Μελίνα Ασλανίδου, μια από τις πιο αγαπητές νέες Ελληνίδες τραγουδίστριες, λίγο πριν εμφανιστεί την προσεχή Παρασκευή 14 Ιουλίου στον χώρο του ΕΠΑΛ της Νεάπολης στην μεγάλη συναυλία που διοργανώνει η Α.Ε. Νεαπόλεως, μιλάει στην ΑΝΑΤΟΛΗ και με απλότητα μας εκφράζει την αγάπη της για την ζωή, την Ελλάδα, το τραγούδι, μας αναλύει τι ξεχωρίζει από την καριέρα της και δηλώνει ενθουσιασμένη που και πάλι θα βρεθεί στην Κρήτη, τραγουδώντας σε ένα μέρος που λατρεύει και έχει πολλούς φίλους.
- ΑΝΑΤΟΛΗ: Είναι η πρώτη φορά που έρχεστε στη Νεάπολη για να τραγουδήσετε ζωντανά; Πώς νιώθετε γι’ αυτό;
Μελίνα Ασλανίδου (Μ.Α.): Έχω έρθει αρκετές φορές ως τουρίστρια στον Άγιο Νικόλαο αλλά η αλήθεια είναι ότι σαν τραγουδίστρια και καλλιτέχνιδα είναι η πρώτη φορά που έρχομαι για να τραγουδήσω στη Νεάπολη. Είναι μεγάλη η χαρά μου γιατί στα μέρη σας έχω και πολλούς φίλους καλούς και ελπίζω να έλθουν να με δουν και να τους δω γιατί τους έχω πεθυμήσει.
- Α: Κυρία Ασλανίδου έχετε γεννηθεί στην Στουτγάρδη. Αυτό σας βοήθησε να αγαπήσετε λίγο περισσότερο την Ελλάδα μέσα σας;
Μ.Α.: Η ρίζα μου είναι ούτως ή άλλως προσφυγική γιατί είμαι και Πόντια και από τους δύο γονείς. Μεγάλωσα αλλά δεν έχω μείνει πολύ στο εξωτερικό, σε μικρή ηλικία γύρισα και μεγάλωσα εδώ, όμως έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία στην χώρα μας, κάτι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ρίζα μου αυτή και όχι με το βίωμα μου ως άνθρωπος που γεννήθηκε στο εξωτερικό. Αντιλαμβάνομαι πολύ περισσότερο τους ομογενείς γιατί και πρόσφατα στην Βόρεια Αμερική όπου βρισκόμουν ήρθα σε επαφή με την ομογένεια και αυτό που έζησα ήταν πολύ έντονο και μοναδικό, εκδηλώσεις αγάπης και λατρείας.
- Α: Η πρώτη επαφή σας με την μουσική πότε υπήρξε, πότε… κολλήσατε το «μικρόβιο» της μουσικής και αρχίσατε να κάνετε βήματα προς τα εκεί;
Μ.Α.: Η πρώτη μου επαφή ήταν από παιδί. Πιστεύω γενικά πως κάποιος γεννιέται με αυτό και εγώ γεννήθηκα με αυτό, ήξερα πάντα ότι θα τραγουδάω. Δεν ήξερα πού θα φθάσω και τι θα γίνει, όμως γνώριζα και μέσα μου μια «φωνή» μου’ λεγε ότι για κάποιον λόγο θα τραγουδάς και υπάρχει λόγος που τραγουδάς – για την ψυχή σου, για την ψυχή των φίλων που έρχονται να σε ακούσουν. Άλλωστε η μουσική ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου, οπότε νιώθω πως πολύ σωστά επέλεξα αυτό τον δρόμο και η καρδιά μου με πήγε πολύ καλά στο σωστό μονοπάτι. Είναι αυτό που η ψυχή το ξέρει και αυτό θέλει να κάνει γιατί μέσα από αυτόν τον δρόμο θα μπορέσει να εξελιχθεί και να φθάσει στα επίπεδα που αυτή θέλει.
- Α: Αυτό που σας εμπνέει για να τραγουδάτε και να βγάζετε με την φωνή σας όλο αυτό το «χρώμα» και το συναίσθημα ποιο είναι;
Μ.Α.: Η ίδια η ζωή με εμπνέει. Είναι μεγάλο δώρο η ζωή για όλους μας άσχετα εάν κάποιες φορές το ξεχνάμε και μένουμε στα προβλήματα τα καθημερινά και χάνουμε λίγο τον δρόμο μας.
- Α: Η έμπνευση αυτή, θεωρείτε ότι στερεύει σε εποχές όπως αυτή που ζούμε σήμερα ή μεγαλώνει;
Μ.Α.: Νομίζω πως μεγαλώνει γιατί όσο βλέπεις πως τα πράγματα είναι στενάχωρα και στενεύουν γύρω σου πρέπει να βρεις μια διέξοδο και η μουσική σου την προσφέρει και σου δίνει δύναμη για να «πολεμάς» και να επαναπροσδιορίζεσαι και να δυναμώνεις. Βιώνουμε σκληρές εποχές σίγουρα, εξαρτάται όμως και από το πώς θα «γυρίσεις» το ποτήρι, μισογεμάτο ή μισοάδειο. Κάθε πρόβλημα στη ζωή μας θεωρώ έχει τη λύση του και ότι ζούμε, όλοι μας, δεν το ζούμε τυχαία αλλά γιατί πρέπει μέσα από αυτό να βγούμε πιο δυνατοί, να πάρουμε τα «μαθήματα» μας, να εξελιχθούμε και να πάμε μπροστά, να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και να κοιτάμε τους δικούς μας ανθρώπους περισσότερο από το να ασχολούμαστε και να σχολιάζουμε ό,τι άλλο υπάρχει. Να έρθουμε κοντά στις ρίζες μας, στη παράδοση μας, στις μουσικές μας – έτσι εγώ νιώθω τη ζωή και αυτά θεωρώ εγώ «ευλογία».
- Α: Μιας και το αναφέρετε, για εσάς σίγουρα είναι «ευλογία» και το να έχετε συνεργαστεί με τόσο σημαντικούς καλλιτέχνες, να έχετε καταγράψει τόσες επιτυχίες και έχετε «μπει» με την φωνή σας σε τόσα σπίτια.
Μ.Α.: Βέβαια είναι και έγινε και πολύ γρήγορα. Ήμουν από τους τυχερούς καλλιτέχνες που από πολύ νωρίς ήρθαν σε επαφή με την ελληνική μουσική ιστορία και έζησα και συνεχίζω να ζω τόσο μεγάλες στιγμές. Εάν αγαπάς την δουλειά σου πάρα πολύ και την σέβεσαι όταν έρχεσαι κοντά με μεγάλα ονόματα το εξελίσσεις, μαθαίνεις πράγματα.
- Α: Μεγαλύτερη «ευλογία» λοιπόν προσωπικά ποια θεωρείτε στην καριέρα σας μέχρι τώρα;
Μ.Α.: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν γιατί θα αδικήσω τον εαυτό μου γιατί όλες οι στιγμές είναι μοναδικές. Ο κάθε καλλιτέχνης είναι πολύ μοναδικός και ξεχωριστός, με τη δική του «τρέλα» και ματιά και για μένα κάθε συνεργασία μου την θεωρώ «ευλογημένη».
- Α: Ποιο κομμάτι δικό σας ξεχωρίζετε και το… σιγοτραγουδάτε όταν ετοιμάζεστε να κοιμηθείτε;
Μ.Α.: Είναι πολλά αυτά τα τραγούδια αλλά το τελευταίο που μου αρέσει πολύ είναι αυτό που κάναμε με τον Στέλιο Ρόκκο («Μια βουτιά στο κενό»). Αυτό το κομμάτι είναι από τις τελευταίες μου… καψούρες (γελάει), μου αρέσει ιδιαίτερα το «Κρύο και η μοναξιά» που μάλιστα έχει γραφτεί στην Κρήτη από την Σάννυ Μπαλτζή με την οποία έχω και μια έντονη σύνδεση και νιώθω την ψυχή της πολύ περισσότερο κοντά μου. Νομίζω πάντως πως αγαπώ εξίσου όλα τα τραγούδια μου.
- Α: Ετοιμάζετε αυτή την περίοδο κάτι καινούργιο δισκογραφικά;
Μ.Α.: Ακόμα όχι γιατί έχω βγάλει δύο δίσκους μέσα σε ένα χρόνο και νομίζω έχω το χρόνο να δουλέψω το επόμενο βήμα μου με πολλή ησυχία. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί το «Με φωνάζουνε με το μικρό μου», τραγούδια που έχουν γράψει γνωστοί συνθέτες ενώ έκανα και ένα υπέροχο live με τον υπέροχο Χρήστο Νικολόπουλο. Θεωρώ δισκογραφικά αυτή τη στιγμή υπάρχει η «ολότητά» μου αποτυπωμένη.
- Α: Η παρουσία σας στην κριτική επιτροπή του μουσικού τηλεοπτικού σόου «The Voice» τι γεύση σας «άφησε», πώς το βιώσατε σαν εμπειρία; Θα ξανακάνατε κάτι αντίστοιχο;
Μ.Α.: Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα μας σαν χώρα και επειδή σαν παιχνίδι μου αρέσει θεωρώ όλο το κόνσεπτ αυτό πολύ ωραίο. Δεν είμαι προς το παρόν ούτε θετική ούτε αρνητική στο να ξανακάνω κάτι αντίστοιχο. Εάν μου γινόταν κάποια πρόταση θα την εξέταζα αλλά αυτή τη στιγμή έχω άλλα πράγματα στο κεφάλι μου για να κάνω και ποτέ δεν ξέρεις.
- Α: Ένα «μήνυμα» για τον κόσμο που ανυπομονεί να σας δει και ακούσει από κοντά την Παρασκευή στη Νεάπολη;
Μ.Α.: Ανυπομονώ να έρθω και να τους συναντήσω. Να τους πω τα καινούργια μου τραγούδια, τα παλιά και αγαπημένα λαϊκά, τα παραδοσιακά, τα τραγούδια που αγαπάμε και να περάσουμε υπέροχα. Και εγώ και όλη η ομάδα μου που αγαπάμε πολύ την Κρήτη και είμαστε ήδη πολύ ενθουσιασμένοι.
- Α: Η χειρονομία σας με την «καρδιά» που σχηματίζετε με τα χέρια και είναι αλήθεια πως σας χαρακτηρίζει. Από πού ξεκίνησε και πώς σας προέκυψε;
Μ.Α.: Η «καρδιά» μου βγήκε πολύ αυθόρμητα, κάθε φορά που έβγαινα στα live του «The Voice». Υπήρχε τόσο μεγάλη ένταση και ένας γενικός χαμός και θεώρησα πως κάνοντας αυτή την χειρονομία είναι σαν να λέω «μόνο αγάπη» αφού ότι και να κάνουμε μόνο την αγάπη θέλουμε οπότε… ειρήνη υμίν! Ήταν κάτι σαν… σύμβολο αγάπης και ειρήνης αφού ακράδαντα πιστεύω ότι ο άνθρωπος το μόνο που στην πραγματικότητα θέλει είναι αγάπη. Εάν την έχει όλα τα παλεύει και τα «πολεμάει», έχει τον «θεό» μέσα του, οπότε, όπως και ο Ν. Καζαντζάκης λέει στην Ασκητική, να σκάψεις κι άλλο και να βρεις τον «θεό» που έχεις μέσα σου ουσιαστικά.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΙΚΟΣ ΣΓΟΥΡΟΣ
