Υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη συνεδριάζει στις 12:00 στο Μέγαρο Μαξίμου, το υπουργικό συμβούλιο.
Τα θέματα της συνεδρίασης είναι τα εξής:
-Παρουσίαση από τον Υπουργό Επικρατείας ‘Ακη Σκέρτσο του νομοσχεδίου για την ισότητα στον πολιτικό γάμο,
-Παρουσίαση από τον Υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη και τον Υφυπουργό Γιάννη Μπούγα του νομοσχεδίου για τον δικαστικό χάρτη,
-Παρουσίαση από τον Υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη και τον Υφυπουργό Γιώργο Κώτσηρα του Στρατηγικού Σχεδίου για τον Απόδημο Ελληνισμό,
-Παρουσίαση από τον Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρη Παπαστεργίου του νομοσχεδίου για τα μέτρα εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΕ) 2022/2065 σχετικά με την ενιαία αγορά ψηφιακών υπηρεσιών.
Μετά την ομόφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου κατά του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, κυβερνητικά στελέχη αναφέρουν: «Σεβαστές οι απόψεις της Εκκλησίας – Κανένα σχόλιο».
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε ομόφωνα ότι διαφωνεί με το γάμο και την τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια. Οι ιεράρχες είναι κάθετα αντίθετοι σε όλα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο. Όλοι οι μητροπολίτες είναι παντελώς αντίθετοι όσον αφορά τη νομοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια, ειδικά για το κομμάτι της τεκνοθεσίας.
Ανέφεραν ότι «η ομοφυλοφιλία είναι εκτροπή από τον νόμο του Θεού». Εγινε γνωστό ότι θα σταλεί μια επιστολή προς τους βουλευτές και θα είναι ένα νομικό κείμενο. Θα συνταχθεί ακόμα μια επιστολή που θα αφορά τους πιστούς και θα διαβαστεί σε όλους τους ναούς της χώρας την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου.
Επίσης, δίνει πλήρη εξουσιοδότηση σε κάθε Μητροπολίτη να προχωρήσει σε πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης προς τους πολίτες της περιφέρειάς του. Δεν θα πάνε σε λαοσυνάξεις αν και το εξέφρασαν κάποιοι μητροπολίτες, ωστόσο δεν συζητήθηκε περαιτέρω και έχει απορριφθεί.
Οι ιεράρχες είπαν ότι οι βουλευτές έχουν βαρύτατη ευθύνη εάν ψηφίσουν αυτό το νομοσχέδιο. Αυτό που τονίζεται είναι ότι η Εκκλησία και Πολιτεία είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι και όλα τα νομικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούν να λυθούν και με νομικές ρυθμίσεις στο σύμφωνο συμβίωσης.
Σχολιάζοντας τον προς κατάθεση νόμο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τόνισε ότι «πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα, που στόχο έχει μόνο να αλλοιώσει την κοινωνική συνοχή της πατρίδος μας, αλλά και να εισαγάγει ‘’νέες μορφές οικογένειας’’, καθώς και να κανονικοποιήσει τη σχέση μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Παράλληλα δημιουργούνται πολλές προκλήσεις του ιερού και ‘’μεγάλου’’ μυστηρίου του γάμου, θίγονται τα παραδοσιακά πρότυπα του πατέρα και της μητέρας, ενώ επιχειρείται αλλαγή στις διατάξεις του οικογενειακού δικαίου, με κεντρική βεβαίως αυτήν του θεσμού της οικογενείας».
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου:
«Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας (Ι.Σ.Ι.) της Εκκλησίας της Ελλάδος συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση, σήμερα Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024, με μοναδικό θέμα την εξαγγελθείσα νομοθέτηση γάμου και «τεκνοθεσίας» υπέρ ζευγαριών του ιδίου φύλου.
Μετά την καθιερωμένη προσευχή, η Ι.Σ.Ι. άκουσε την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, επί της οποίας ακολούθησε διάλογος, και εκφράζει ομόφωνα τις θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος επί του θέματος, ως εξής:
Η θεολογία της Εκκλησίας για τον γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και τη διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου και φαίνεται καθαρά στην Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού. Ο σκοπός του χριστιανικού γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογένειας, η ανάπτυξη παιδιών ως καρπών της εν Χριστώ αγάπης των δύο συζύγων και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή.
Η Εκκλησία αποδέχεται για τη σχέση άνδρα – γυναίκας και παιδιών ότι:
α) η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό («… και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων? αυξάνεσθε και πληθύνεσθε…», Γένεσις 1, 27-28),
β) η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας («… ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά… το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν», Απ. Παύλου, Προς Εφεσίους 5, 28),
γ) ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση – και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη με ή χωρίς παιδιά,
δ) ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής («Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου», Έξοδος 20, 12).
Προφανώς η Πολιτεία νομοθετεί, αλλά αυτή η παράμετρος ούτε στερεί την ελευθερία του λόγου από την Εκκλησία ούτε απαλλάσσει την Εκκλησία από το καθήκον ενημέρωσης του πιστού λαού ούτε μπορεί να της υποδείξει σε τι συνίσταται η αμαρτία. Η Εκκλησία δεν νομοθετεί και δεν φέρει ευθύνη για τους νόμους. Αν σιωπήσει, όμως, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται.
Από το 2015 το σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σε ζευγάρια του ιδίου φύλου όλα τα δικαιώματα και τις δυνατότητες του γάμου με κύρια εξαίρεση τη δυνατότητα απόκτησης παιδιών με υιοθεσία ή παρένθετη κύηση. Το σύνθημα της «ισότητας στον γάμο» αποβλέπει σε ένα στόχο, στην απόκτηση παιδιών από «ομόφυλα ζευγάρια».
Ανακοινώθηκε ότι θα επιτρέπεται ο «ομόφυλος γάμος» και η «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας και (με διάφορες διόδους) μέσω παρένθετης κύησης. Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και οι συνευδοκούντες σε αυτό προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, την εξαφάνιση των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια και θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων. Με βάση το νομοσχέδιο, ομοφυλόφιλοι μονογονείς θα μπορούν να επιβάλουν στο παιδί τους τον σύντροφό τους ως «πατέρα 2» ή ως «μητέρα 2».
Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικά παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των γονεϊκών ρόλων. Η μονογονεϊκή οικογένεια είναι διαφορετική περίπτωση. Προκαλεί στέρηση του ενός γονέα, αλλά όχι σύγχυση των ρόλων των γονέων. Αντίθετα, η ομοφυλοφιλική συμβίωση προξενεί και τα δύο. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά συχνά δεν θα έχουν δυνατότητα γνωριμίας με τον άλλο βιολογικό γονέα τους. Δεν θα έχουν επίσης το προσωπικό βίωμα της παρουσίας του άλλου φύλου (αντίθετου των «ομόφυλων γονέων» τους) μέσα σε μία ετερόφυλη σχέση. Τα παιδιά με πατέρες 1 και 2 ή με μητέρες 1 και 2 (ή και παραπάνω) θα είναι τα θύματα ενός αφύσικου μηχανισμού τεκνοθεσιών.
Δημοσιοποιήθηκε ότι: α) θα επιτρέπεται στα «ομόφυλα ζευγάρια» η από κοινού υιοθεσία και η υιοθεσία από τον «ομόφυλο σύζυγο» του γονέα (θα ισχύσει και για τα σημερινά παιδιά από παρένθετη κύηση), β) δεν θα επιτρέπεται στην Ελλάδα η παρένθετη κύηση υπέρ «ομόφυλου ζευγαριού», αλλά αυτή θα αναγνωρίζεται, αν έγινε νόμιμα σε άλλο κράτος. Οι ρυθμίσεις αυτές θα αποτελέσουν κίνητρα για την εκμετάλλευση ευάλωτων γυναικών.
Εάν τα προαναφερθέντα ισχύσουν, πρόκειται για ένα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο με αντιφάσεις και τρόπους παράκαμψης των απαγορεύσεών του (μέσω κυήσεων στο εξωτερικό) και είναι πιθανή η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω διακρίσεων, οπότε η χώρα θα αναγκασθεί να νομοθετήσει και στο έδαφός της την παρένθετη κύηση.
Το νομοσχέδιο καταργεί όχι μόνο κανόνες βιοηθικής, χριστιανικές αξίες και την ελληνική οικογενειακή παράδοση, αλλά ανατρέπει τα δικαιώματα μελλοντικών παιδιών και τους ρόλους των φύλων ως στοιχείων συνοχής της κοινωνίας -και αυτό αφορά τον καθένα, έστω και αν δεν αποδέχεται τη χριστιανική ηθική. Το ερώτημα που αιωρείται αναπάντητο είναι τελικά: Ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος αυτής της απόφασης που αλλάζει συνολικά και άρδην τον θεσμό του γάμου και την ιδιότητα του γονέα και γιατί προωθείται με τόση επιμονή;
Η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίζει μόνο το Ιερό Μυστήριο του χριστιανικού γάμου και απορρίπτει τον πολιτικό γάμο ασχέτως φύλου. Εν προκειμένω τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου «ομόφυλων ζευγαριών» για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτός οδηγεί αναπόδραστα σε «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας ή παρένθετης κύησης. Η νομοθέτηση αυτή συγκρούεται τόσο με τη χριστιανική ανθρωπολογία, όσο και με το καθήκον της κοινωνίας να εξασφαλίζει στα παιδιά ευημερία και σωστή ανατροφή, αλλά και με το δικαίωμα των παιδιών να έχουν πατρική και μητρική παρουσία και φροντίδα. Για όλους τους προηγούμενους λόγους και με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και αγάπης, η Αγία Εκκλησία μας είναι κάθετα αντίθετη προς το προωθούμενο νομοσχέδιο.
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε: α) τη σύνταξη σχετικής επιστολής με τις θέσεις της προς τα αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων, β) την ανακοίνωση των θέσεών της στους Ιερούς Ναούς την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 και τη διάθεση σχετικού φυλλαδίου «Προς τον Λαό» μέσω των Ιερών Ναών και της ιστοσελίδας της, γ) την παροχή εξουσιοδότησης προς κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη να προχωρήσει, εντός της επαρχίας του και κατά την έμφρονα ποιμαντική κρίση του, σε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ως προς την επικείμενη νομοθέτηση και τον θεσμό της οικογένειας.»
