Με όλη την ειλικρίνεια… έχω απελπιστεί! Είναι τόσα πολλά τα τηλεφωνήματα, τα mail και τα μηνύματα που έχω πάρει τις τελευταίες ημέρες για την καθαριότητα της πόλης, που σηκώνω τα χέρια ψηλά. Οι πολίτες αγωνιούν γιατί, όπως και να το κάνουμε, από τον τουρισμό ζούμε και θα έπρεπε, τουλάχιστον στα μέρη που περπατούν και επισκέπτονται οι επισκέπτες μας –και δεν είναι πολλά αφού η πόλη είναι μικρή– να επικρατεί η απόλυτη καθαριότητα.
- Θα αναφερθώ σε δυο περιπτώσεις. Η μία αφορά τις δημοτικές τουαλέτες κάτω από το 1ο Γυμνάσιο. Ό,τι είδα αποτελεί το μεγαλύτερο αίσχος που έχω ποτέ αντικρίσει στην πόλη μας. Η μόνη ανοιχτή πόρτα είναι των ΑμΕΑ. Οι άλλες δυο πόρτες είναι κλειστές και οι άνθρωποι κατουρούν στο διάδρομο και το κατρουλιό είναι τόσο που το βλέπουμε να βγαίνει και έξω από τις τουαλέτες στο… πεζοδρόμιο! Μετά την επίσκεψή μου και την οργή μου, πήγα και έκανα απολύμανση στους… πάτους των παπουτσιών μου.
- Η άλλη περίπτωση αφορά ό,τι είδα στον πεζόδρομο της 28ης Οκτωβρίου, ενός δρόμου μόνο με τουριστικά μαγαζιά. Δίπλα στα καλαθάκια τοποθετούν τσάντες με σκουπίδια. Απίστευτο και όμως δυνατόν. «Θαυμάσιο» το θέαμα!
Θα μπορούσα να συνεχίσω με ένα κατεβατό περιπτώσεων… και αυτό που με ενοχλεί είναι ότι, κατά την άποψή μου, σε όλες τις περιπτώσεις που αναφέρομαι ο καθαρισμός αυτός δεν έχει σχέση με την έλλειψη προσωπικού, ούτε με χρήματα. Έχει σχέση με προτεραιότητες που οφείλουμε, σαν τουριστική πόλη, να έχουμε.
Βεβαίως η ευθύνη είναι το ίδιο μεγάλη και για τους πολίτες αυτούς που εξακολουθούν να είναι ασυνείδητοι και να έχουν αντικοινωνικές συμπεριφορές. Επιμένω… μόνο με πρόστιμα! Όλες οι τσάντες και οι σάκοι έχουν «μέσα» τους, τους… ιδιοκτήτες τους!
Λ.Κ.